Μια απόπειρα αποκρυπτογράφησης της σκέψης του Καψή
Του Μάκη Ανδρονόπουλου
Ο Παντελής Καψής είναι υφυπουργός Δημόσιας Ραδιοτηλεόρασης και δημοσίευσε ένα άρθρο στο protagon.gr με τίτλο «Ο ΣΥΡΙΖΑ χωρίς ψευδαισθήσεις». Είναι προφανές ότι έχει μεγάλα ελλείμματα ως προς τον πολιτικό λόγο και τις θέσεις του ΣΥΡΙΖΑ, εκτός εάν ασκεί χυδαία προπαγάνδα. Είναι βέβαιο ότι το έγραψε σε συνθήκες πανικού. Στην πρώτη αράδα του άρθρου του παραδέχεται πως «οι τελευταίες δημοσκοπήσεις δείχνουν ότι για μια σημαντική μερίδα της κοινής γνώμης το ενδεχόμενο μιας κυβέρνησης με κορμό τον ΣΥΡΙΖΑ είναι πιθανό». Το άρθρο επιχειρεί με τον τρόπο των έμπειρων δημοσιογράφων να ενσπείρει αμφιβολίες ή ακόμη και τρόμο στους πολίτες μπροστά σε αυτή την προοπτική.
Ξεκινά λοιπόν με μια μηδενιστική ειρωνεία. Γράφει: «Και παρά τις επιφυλάξεις τους, υπάρχουν πολίτες που λένε "ας τους δοκιμάσουμε, πόσο χειρότερα μπορεί να πάνε τα πράγματα"» και στη συνέχεια επιχειρεί να εξηγήσει πόσο χειρότερα μπορούν να πάνε τα πράγματα αν έρθει στην εξουσία ο ΣΥΡΙΖΑ.
Ας πάμε τώρα στα σενάρια του τι θα πράξει ο ΣΥΡΙΖΑ κατά τον Παντελή Καψή.
Πρώτον, «θα ερχόταν σε έναν κάποιο συμβιβασμό με την Ευρώπη, χωρίς να ακυρώσει τις υποχρεώσεις της χώρας απέναντι στους δανειστές της. Σε αντάλλαγμα θα διεκδικούσε μια κάπως καλύτερη συμφωνία με την τρόικα», αλλά κι αυτό δεν θα γινόταν γιατί «θα σήμαινε ότι η κα Μέρκελ είναι διατεθειμένη να δώσει περισσότερα στον ΣΥΡΙΖΑ για να μείνει η Ελλάδα στο ευρώ από ό,τι στον κ. Σαμαρά για να πετύχει το ίδιο βοηθώντας τον να παραμείνει στην εξουσία». Χμ! εδώ είναι το θέμα: 1) ο ΣΥΡΙΖΑ θα ζητήσει τελείως διαφορετικά πράγματα από αυτά που φαντάζεται και με άλλο τρόπο (ΣΣ: δεν χρειάζεται να ξέρουν). 2) Δεν χρειάζεται να απευθυνθεί στην «αυτοκράτειρα» γιατί θα είναι σαν να της αναγνωρίζει τέτοιο ρόλο. Υπάρχουν τα όργανα της ΕΕ και της ευρωζώνης και συγκρουόμενα συμφέροντα. 3) Ο Σαμαράς κάνει ότι του λένε, γιατί τους κρατάνε. Κι αν δεν κρατάνε αυτόν, κρατάνε τους άλλους και όλο το σύστημα. 4) Η Μέρκελ θα επιδιώξει συνεννόηση γιατί δεν θέλει να πυροδοτήσει η ίδια τον υποβόσκοντα αντιγερμανισμό, και γιατί, αν χειριστεί έξυπνα μια συμφωνία με την ελληνική κυβέρνηση του ΣΥΡΙΖΑ θα κερδίσει πολλά στην ευρωπαϊκή σκακιέρα.
Ο Παντελής Καψής θεωρεί ότι «πρωτογενές πλεόνασμα» σημαίνει «διατήρηση της λιτότητας και συνέχιση των διαρθρωτικών αλλαγών», πράγμα που θα πλήξει «την αξιοπιστία του ΣΥΡΙΖΑ» που τελικά «θα κατέρρεε». Κάτι που «θα οδηγούσε σε ακόμα μεγαλύτερη ενίσχυση της ακροδεξιάς. Ακόμα και αν η οικονομία άντεχε το μεσοδιάστημα των διαπραγματεύσεων, οι προοπτικές θα είχαν χειροτερεύσει δραματικά. Σε μια τέτοια περίπτωση ο ΣΥΡΙΖΑ δεν θα περιμένει παθητικά να καταρρεύσει. Θα επιχειρήσει ηρωική αντεπίθεση μέσω της πολιτικής οξύτητας και της αναζήτησης εξιλαστήριων θυμάτων. Αυτή τη φορά όμως όχι μόνο με λόγια αλλά και με πράξεις. Ιδίως αν στηρίζεται και στους ΑΝΕΛ. Εξεταστικές επιτροπές για τους ‘’υπεύθυνου’’ της καταστροφής και πιθανώς δίκες για τους ‘’συνεργάτε’’ τους». Στην ουσία ο Καψής περιγράφει εδώ το σενάριο της «αριστερής παρένθεσης», τις μύχιες σκέψεις δηλαδή της εγχώριας διαπλοκής και ίσως κάποιων κύκλων του Βερολίνου. Όμως, ο ΣΥΡΙΖΑ θα αλλάξει όλη την αυτοκτονική πολιτική, άρα δεν θα χάσει αξιοπιστία. Αν στριμωχθεί που θα στριμωχθεί από τους δανειστές, έχει πολλούς χειρισμούς να κάνει που δεν μπορεί να κάνει ο Σαμαράς, διότι αν μπορούσε θα τους έκανε. Σε ότι αφορά τους απατεώνες και τους υπεύθυνους, είναι αυτονόητο ότι θα πρέπει να γίνουν εξεταστικές για να συντελεστεί η κάθαρση του δημόσιου βίου. Άλλωστε η κάθαρση είναι ισχυρό επιχείρημα εξωτερικής και οικονομικής πολιτικής. Ποιος σοβαρός θα έρθει να επενδύσει σε μια χώρα που αυτοί που την υπερχρέωσαν και την βούτηξαν στην ανυποληψία της διαπλοκής, είναι ακόμη στα πράγματα. Σήμερα όσοι βάζουν λεφτά στην Ελλάδα δεν είναι επενδυτές. Είναι κερδοσκόποι και στην καλύτεροι περίπτωση αγοραστές ενεργητικού σε τιμές ευκαιρίας. Η αλλαγή συνεπώς πρέπει να είναι ολοσχερής, ώστε να οικοδομηθεί μια νέα εμπιστοσύνη προς την Ελλάδα. Θα πάρει λίγο χρόνο, αλλά υπάρχουν σοβαροί παίκτες που προτιμούν μια καθαρή Ελλάδα…
Μετά, ο Παντελής Καψής επιχειρεί να μοχλεύσει εσωτερικές αντιπαραθέσεις, αναφερόμενος στα στελέχη του ΣΥΡΙΖΑ «που ονειρεύονται, όπως οι ίδιοι λένε, αλλαγή καθεστώτος», όπως την «προσωρινή έξοδο από το ευρώ που είχε προτείνει ο κ. Σόιμπλε» και γενικά φλερτάρουν με τη δραχμή. Αυτό είναι ψευδές. Αντίθετα, εκεί οδηγεί η πολιτική του πρωθυπουργού του. Ο Τσίπρας δεν έχει πει τίποτε τέτοιο (υπάρχει ο Αλαβάνος γι΄ αυτό). Γράφει δε πως «μια επιστροφή στη δραχμή έχει τα προβλήματα που ο ίδιος ο κ. Τσίπρας έχει χαρακτηρίσει ως καταστροφικά» και επισημαίνει ότι «όσοι υποστηρίζουν την έξοδο από το ευρώ ονειρεύονται ακριβώς μια Δημοκρατία «εκτάκτων συνθηκών» με συναλλαγματικούς περιορισμούς, περιορισμούς στην κίνηση κεφαλαίων, κοινωνικοποίηση επιχειρήσεων που θα χρεοκοπήσουν και αύξηση των δημόσιων δαπανών με την εκτύπωση δραχμών. Ένα είδος ‘‘πολεμικού κομμουνισμού’’». Απάντηση: Η αλλαγή καθεστώτος (regime change) έχει επιτελεστεί από τις τρεις μνημονιακές κυβερνήσεις που λειτουργούν με Πράξεις Νομοθετικού Περιεχομένου, κατά παράβαση του ελληνικού συντάγματος, των ευρωπαϊκών συνθηκών και των ανθρωπίνων δικαιωμάτων. Άρα, πρέπει να αποκατασταθεί η νομιμότητα. Ο ΣΥΡΙΖΑ είναι ένα ευρωπαϊκό κόμμα που επιδιώκει την αναστροφή της νεοφιλελεύθερης πολιτικής που προσβλέπει στην ασιατοποίηση του ευρωπαϊκού Νότου, στην διάλυση των μεσαίων στρωμάτων, στον εκφασισμό και στη συνέχεια την στρατιωτικοποίηση των μαζών. Συνεπώς, ο ΣΥΡΙΖΑ δεν επιδιώκει την έξοδο από την ευρωζώνη, αλλά τον εκδημοκρατισμό της. «Έκτακτες συνθήκες» υπάρχουν τώρα και αν επιδεινωθούν επί ΣΥΡΙΖΑ, τότε θα λειτουργήσει σε εκθετικό βαθμό η «εθνική αλληλεγγύη», όχι ο «πολεμικός κομμουνισμός». Οι κοινωνικές δομές γι΄ αυτό έχουν ήδη δημιουργηθεί και αναπτύσσονται ραγδαία.
Πάμε τώρα στην διαπίστωση του Παντελή Καψή, πως «για μια μικρή οικονομία όπως η ελληνική αποτελεί ψευδαίσθηση να πιστεύει κανείς ότι μπορεί να αναπτυχθεί μέσω της τόνωσης της εσωτερικής ζήτησης, δηλαδή χωρίς εξαγωγές. Αυτές όμως προϋποθέτουν ανταγωνιστικότητα, που σημαίνει μισθολογική και δημοσιονομική πειθαρχία και διαρθρωτικές αλλαγές, αυτά ακριβώς δηλαδή που σήμερα αρνείται ο ΣΥΡΙΖΑ». Και καταλήγει για να μην τα πολυλογούμε στην «άτακτη χρεοκοπία» και στην επέλαση της ακροδεξιάς. Λοιπόν, για την ανταγωνιστικότητα και τις εξαγωγές ας μην ανησυχεί. Για τις πρώτες υπάρχουν στιβαρές προοπτικές, ακόμη και σε τομείς έκπληξη. Όσο για την ανταγωνιστικότητα, την οποία απέτυχε να αποκαταστήσει η κυβέρνηση στην οποία ανήκει, είναι μια ιδεαλιστική ασυναρτησία του νεομονεταρισμού. Τώρα είναι που οι εξαγωγές πέφτουν, παρά τα όσα έκανε η κυβέρνησή του εις βάρος των εργαζομένων. Θα απελευθερωθεί η ανταγωνιστικότητα της επινοητικότητας και της καινοτομίας, που υπάρχει μεν αλλά συνθλίβεται από τον τρόπο που λειτουργεί το τραπεζικό μας σύστημα, η γραφειοκρατία και η διαπλοκή. Άτακτη χρεοκοπία δεν θα υπάρξει, δεν θα αφήσουν να συμβεί οι δανειστές, διότι θα φοβούνται πως είμαστε ικανοί να το κάνουμε. Όσο για την ακροδεξιά, μα νομίζω ότι είναι στην κυβέρνηση (Άδωνης, Βορίδης) και φυσικά ο εθνικιστής παλαιάς κοπής Αντ. Σαμαράς.
Άκου τώρα
Στη ζωή και στην ιστορία δεν μπορούμε να είμαστε σίγουροι για τίποτε. Ο ψηφοφόρος του αντιμνημονιακού Αντώνη Σαμαρά δεν ήξερε ότι ψηφίζοντάς τον θα υπέγραφε το δεύτερο μνημόνιο. Οπότε μην βιάζεσαι. Βεβαίως και όσοι συσπειρώθηκαν γύρω από τον ΣΥΡΙΖΑ στις δύο εκλογικές αναμετρήσεις του 2012 έχουν αμφιβολίες και φοβίες. Αλλά αυτό είναι φυσικό, ανθρώπινα και πολιτικά. Όμως, μια κυβέρνηση ΣΥΡΙΖΑ θα έχει τα εξής πλεονεκτήματα:
1. Δεν θα είναι το βοναπαρτίστικο ΠΑΣΟΚ του Ανδρέα Παπανδρέου. Έχει εκ της συγκρότησής του βαθιές δημοκρατικές δομές και το απέδειξε στο πρόσφατο συνέδριό του.
2. Διαθέτει την ιστορική εμπειρία των λαθών του ΠΑΣΟΚ (πολιτικών, οικονομικών, τακτικών κλπ), αλλά έχει να επιδείξει και μια πρωτοφανή προσαρμοστικότητα και εξέλιξη, καθώς από ένα παρεϊστικο κόμμα του 4%, ανδρώθηκε σε ένα κόμμα που το τίμησε η ευρωπαϊκή αριστερά προτείνοντας τον αρχηγό του για τη θέση του προέδρου της Κομισιόν!
3. Διαθέτει επιπλέον και μια ηχηρή εσωκομματική αντιπολίτευση που επιτελεί τον κρίσιμο ρόλο της επαναφοράς του σκάφους στην αριστερή πορεία σε περίπτωση που οι τακτικοί ελιγμοί και συμβιβασμοί, παίρνουν θεσμικό χαρακτήρα.
4. Θα δώσει ένα πρωθυπουργό που για πρώτη φορά στη μεταπολίτευση δεν θα είναι από τζάκι (Καραμανλήδες, Παπανδρέου, Μητσοτακαίοι). Και ο κ. Σημίτης του παλατιού ήτανε και ο κ. Παπαδήμος έγινε ο πρωθυπουργός του PSI, για το οποίο λίγες βδομάδες πριν έγραφε ότι θα είναι καταστροφή.
5. Θα δώσει ένα νέο άνθρωπο για πρωθυπουργό, χαμογελαστό, όμορφο και έξυπνο, σε σχέση με τον 5. καταθλιπτικό Ανδρέα , απλεγμάτιστο σε σχέση με τον ΓΑΠ και τον Σημίτη, εκ του λαού εκπορευόμενο σε σχέση με τον αριστοκράτη Αντώνη και καμία σχέση με τον Κωνσταντίνο Μητσοτάκη. Νομίζω ότι θα είναι ο πρώτος πρωθυπουργός που δεν θα έχει τελειώσει κολέγιο. Και ως αντιλαμβάνεσαι, θα έχει μια πιο αυθεντική ματιά προς τα πάθη των παρακατιανών μαζών. Με δυο λόγια, ο ΣΥΡΙΖΑ με τον Τσίπρα έχει ελπίδες να μας δώσει ότι δεν μπόρεσε το ΠΑΣΟΚ και όχι μόνο.
ΥΓ1: Παντελή, με όλο το θάρρος, δεν σου πρέπει να είσαι υφυπουργός Δημόσιας Τηλεόρασης, δεν υπάρχει αυτό και δεν χρειάζεται να το εξηγήσω. Άλλωστε τα τυπικά και ουσιαστικά σου προσόντα είναι ασύγκριτα με εκείνα πολλών υπουργών. Ζήτα από το Σαμαρά ένα άλλο χαρτοφυλάκιο. Ποιος θα είναι Porte-parole της Προεδρίας;
ΥΓ2: Ο ενικός είναι γιατί με τον Παντελή είμαστε συνομήλικοι, συνάδελφοι κι γνωστοί.
http://www.koutipandoras.gr
Του Μάκη Ανδρονόπουλου
Ο Παντελής Καψής είναι υφυπουργός Δημόσιας Ραδιοτηλεόρασης και δημοσίευσε ένα άρθρο στο protagon.gr με τίτλο «Ο ΣΥΡΙΖΑ χωρίς ψευδαισθήσεις». Είναι προφανές ότι έχει μεγάλα ελλείμματα ως προς τον πολιτικό λόγο και τις θέσεις του ΣΥΡΙΖΑ, εκτός εάν ασκεί χυδαία προπαγάνδα. Είναι βέβαιο ότι το έγραψε σε συνθήκες πανικού. Στην πρώτη αράδα του άρθρου του παραδέχεται πως «οι τελευταίες δημοσκοπήσεις δείχνουν ότι για μια σημαντική μερίδα της κοινής γνώμης το ενδεχόμενο μιας κυβέρνησης με κορμό τον ΣΥΡΙΖΑ είναι πιθανό». Το άρθρο επιχειρεί με τον τρόπο των έμπειρων δημοσιογράφων να ενσπείρει αμφιβολίες ή ακόμη και τρόμο στους πολίτες μπροστά σε αυτή την προοπτική.
Ξεκινά λοιπόν με μια μηδενιστική ειρωνεία. Γράφει: «Και παρά τις επιφυλάξεις τους, υπάρχουν πολίτες που λένε "ας τους δοκιμάσουμε, πόσο χειρότερα μπορεί να πάνε τα πράγματα"» και στη συνέχεια επιχειρεί να εξηγήσει πόσο χειρότερα μπορούν να πάνε τα πράγματα αν έρθει στην εξουσία ο ΣΥΡΙΖΑ.
Ας πάμε τώρα στα σενάρια του τι θα πράξει ο ΣΥΡΙΖΑ κατά τον Παντελή Καψή.
Πρώτον, «θα ερχόταν σε έναν κάποιο συμβιβασμό με την Ευρώπη, χωρίς να ακυρώσει τις υποχρεώσεις της χώρας απέναντι στους δανειστές της. Σε αντάλλαγμα θα διεκδικούσε μια κάπως καλύτερη συμφωνία με την τρόικα», αλλά κι αυτό δεν θα γινόταν γιατί «θα σήμαινε ότι η κα Μέρκελ είναι διατεθειμένη να δώσει περισσότερα στον ΣΥΡΙΖΑ για να μείνει η Ελλάδα στο ευρώ από ό,τι στον κ. Σαμαρά για να πετύχει το ίδιο βοηθώντας τον να παραμείνει στην εξουσία». Χμ! εδώ είναι το θέμα: 1) ο ΣΥΡΙΖΑ θα ζητήσει τελείως διαφορετικά πράγματα από αυτά που φαντάζεται και με άλλο τρόπο (ΣΣ: δεν χρειάζεται να ξέρουν). 2) Δεν χρειάζεται να απευθυνθεί στην «αυτοκράτειρα» γιατί θα είναι σαν να της αναγνωρίζει τέτοιο ρόλο. Υπάρχουν τα όργανα της ΕΕ και της ευρωζώνης και συγκρουόμενα συμφέροντα. 3) Ο Σαμαράς κάνει ότι του λένε, γιατί τους κρατάνε. Κι αν δεν κρατάνε αυτόν, κρατάνε τους άλλους και όλο το σύστημα. 4) Η Μέρκελ θα επιδιώξει συνεννόηση γιατί δεν θέλει να πυροδοτήσει η ίδια τον υποβόσκοντα αντιγερμανισμό, και γιατί, αν χειριστεί έξυπνα μια συμφωνία με την ελληνική κυβέρνηση του ΣΥΡΙΖΑ θα κερδίσει πολλά στην ευρωπαϊκή σκακιέρα.
Ο Παντελής Καψής θεωρεί ότι «πρωτογενές πλεόνασμα» σημαίνει «διατήρηση της λιτότητας και συνέχιση των διαρθρωτικών αλλαγών», πράγμα που θα πλήξει «την αξιοπιστία του ΣΥΡΙΖΑ» που τελικά «θα κατέρρεε». Κάτι που «θα οδηγούσε σε ακόμα μεγαλύτερη ενίσχυση της ακροδεξιάς. Ακόμα και αν η οικονομία άντεχε το μεσοδιάστημα των διαπραγματεύσεων, οι προοπτικές θα είχαν χειροτερεύσει δραματικά. Σε μια τέτοια περίπτωση ο ΣΥΡΙΖΑ δεν θα περιμένει παθητικά να καταρρεύσει. Θα επιχειρήσει ηρωική αντεπίθεση μέσω της πολιτικής οξύτητας και της αναζήτησης εξιλαστήριων θυμάτων. Αυτή τη φορά όμως όχι μόνο με λόγια αλλά και με πράξεις. Ιδίως αν στηρίζεται και στους ΑΝΕΛ. Εξεταστικές επιτροπές για τους ‘’υπεύθυνου’’ της καταστροφής και πιθανώς δίκες για τους ‘’συνεργάτε’’ τους». Στην ουσία ο Καψής περιγράφει εδώ το σενάριο της «αριστερής παρένθεσης», τις μύχιες σκέψεις δηλαδή της εγχώριας διαπλοκής και ίσως κάποιων κύκλων του Βερολίνου. Όμως, ο ΣΥΡΙΖΑ θα αλλάξει όλη την αυτοκτονική πολιτική, άρα δεν θα χάσει αξιοπιστία. Αν στριμωχθεί που θα στριμωχθεί από τους δανειστές, έχει πολλούς χειρισμούς να κάνει που δεν μπορεί να κάνει ο Σαμαράς, διότι αν μπορούσε θα τους έκανε. Σε ότι αφορά τους απατεώνες και τους υπεύθυνους, είναι αυτονόητο ότι θα πρέπει να γίνουν εξεταστικές για να συντελεστεί η κάθαρση του δημόσιου βίου. Άλλωστε η κάθαρση είναι ισχυρό επιχείρημα εξωτερικής και οικονομικής πολιτικής. Ποιος σοβαρός θα έρθει να επενδύσει σε μια χώρα που αυτοί που την υπερχρέωσαν και την βούτηξαν στην ανυποληψία της διαπλοκής, είναι ακόμη στα πράγματα. Σήμερα όσοι βάζουν λεφτά στην Ελλάδα δεν είναι επενδυτές. Είναι κερδοσκόποι και στην καλύτεροι περίπτωση αγοραστές ενεργητικού σε τιμές ευκαιρίας. Η αλλαγή συνεπώς πρέπει να είναι ολοσχερής, ώστε να οικοδομηθεί μια νέα εμπιστοσύνη προς την Ελλάδα. Θα πάρει λίγο χρόνο, αλλά υπάρχουν σοβαροί παίκτες που προτιμούν μια καθαρή Ελλάδα…
Μετά, ο Παντελής Καψής επιχειρεί να μοχλεύσει εσωτερικές αντιπαραθέσεις, αναφερόμενος στα στελέχη του ΣΥΡΙΖΑ «που ονειρεύονται, όπως οι ίδιοι λένε, αλλαγή καθεστώτος», όπως την «προσωρινή έξοδο από το ευρώ που είχε προτείνει ο κ. Σόιμπλε» και γενικά φλερτάρουν με τη δραχμή. Αυτό είναι ψευδές. Αντίθετα, εκεί οδηγεί η πολιτική του πρωθυπουργού του. Ο Τσίπρας δεν έχει πει τίποτε τέτοιο (υπάρχει ο Αλαβάνος γι΄ αυτό). Γράφει δε πως «μια επιστροφή στη δραχμή έχει τα προβλήματα που ο ίδιος ο κ. Τσίπρας έχει χαρακτηρίσει ως καταστροφικά» και επισημαίνει ότι «όσοι υποστηρίζουν την έξοδο από το ευρώ ονειρεύονται ακριβώς μια Δημοκρατία «εκτάκτων συνθηκών» με συναλλαγματικούς περιορισμούς, περιορισμούς στην κίνηση κεφαλαίων, κοινωνικοποίηση επιχειρήσεων που θα χρεοκοπήσουν και αύξηση των δημόσιων δαπανών με την εκτύπωση δραχμών. Ένα είδος ‘‘πολεμικού κομμουνισμού’’». Απάντηση: Η αλλαγή καθεστώτος (regime change) έχει επιτελεστεί από τις τρεις μνημονιακές κυβερνήσεις που λειτουργούν με Πράξεις Νομοθετικού Περιεχομένου, κατά παράβαση του ελληνικού συντάγματος, των ευρωπαϊκών συνθηκών και των ανθρωπίνων δικαιωμάτων. Άρα, πρέπει να αποκατασταθεί η νομιμότητα. Ο ΣΥΡΙΖΑ είναι ένα ευρωπαϊκό κόμμα που επιδιώκει την αναστροφή της νεοφιλελεύθερης πολιτικής που προσβλέπει στην ασιατοποίηση του ευρωπαϊκού Νότου, στην διάλυση των μεσαίων στρωμάτων, στον εκφασισμό και στη συνέχεια την στρατιωτικοποίηση των μαζών. Συνεπώς, ο ΣΥΡΙΖΑ δεν επιδιώκει την έξοδο από την ευρωζώνη, αλλά τον εκδημοκρατισμό της. «Έκτακτες συνθήκες» υπάρχουν τώρα και αν επιδεινωθούν επί ΣΥΡΙΖΑ, τότε θα λειτουργήσει σε εκθετικό βαθμό η «εθνική αλληλεγγύη», όχι ο «πολεμικός κομμουνισμός». Οι κοινωνικές δομές γι΄ αυτό έχουν ήδη δημιουργηθεί και αναπτύσσονται ραγδαία.
Πάμε τώρα στην διαπίστωση του Παντελή Καψή, πως «για μια μικρή οικονομία όπως η ελληνική αποτελεί ψευδαίσθηση να πιστεύει κανείς ότι μπορεί να αναπτυχθεί μέσω της τόνωσης της εσωτερικής ζήτησης, δηλαδή χωρίς εξαγωγές. Αυτές όμως προϋποθέτουν ανταγωνιστικότητα, που σημαίνει μισθολογική και δημοσιονομική πειθαρχία και διαρθρωτικές αλλαγές, αυτά ακριβώς δηλαδή που σήμερα αρνείται ο ΣΥΡΙΖΑ». Και καταλήγει για να μην τα πολυλογούμε στην «άτακτη χρεοκοπία» και στην επέλαση της ακροδεξιάς. Λοιπόν, για την ανταγωνιστικότητα και τις εξαγωγές ας μην ανησυχεί. Για τις πρώτες υπάρχουν στιβαρές προοπτικές, ακόμη και σε τομείς έκπληξη. Όσο για την ανταγωνιστικότητα, την οποία απέτυχε να αποκαταστήσει η κυβέρνηση στην οποία ανήκει, είναι μια ιδεαλιστική ασυναρτησία του νεομονεταρισμού. Τώρα είναι που οι εξαγωγές πέφτουν, παρά τα όσα έκανε η κυβέρνησή του εις βάρος των εργαζομένων. Θα απελευθερωθεί η ανταγωνιστικότητα της επινοητικότητας και της καινοτομίας, που υπάρχει μεν αλλά συνθλίβεται από τον τρόπο που λειτουργεί το τραπεζικό μας σύστημα, η γραφειοκρατία και η διαπλοκή. Άτακτη χρεοκοπία δεν θα υπάρξει, δεν θα αφήσουν να συμβεί οι δανειστές, διότι θα φοβούνται πως είμαστε ικανοί να το κάνουμε. Όσο για την ακροδεξιά, μα νομίζω ότι είναι στην κυβέρνηση (Άδωνης, Βορίδης) και φυσικά ο εθνικιστής παλαιάς κοπής Αντ. Σαμαράς.
Άκου τώρα
Στη ζωή και στην ιστορία δεν μπορούμε να είμαστε σίγουροι για τίποτε. Ο ψηφοφόρος του αντιμνημονιακού Αντώνη Σαμαρά δεν ήξερε ότι ψηφίζοντάς τον θα υπέγραφε το δεύτερο μνημόνιο. Οπότε μην βιάζεσαι. Βεβαίως και όσοι συσπειρώθηκαν γύρω από τον ΣΥΡΙΖΑ στις δύο εκλογικές αναμετρήσεις του 2012 έχουν αμφιβολίες και φοβίες. Αλλά αυτό είναι φυσικό, ανθρώπινα και πολιτικά. Όμως, μια κυβέρνηση ΣΥΡΙΖΑ θα έχει τα εξής πλεονεκτήματα:
1. Δεν θα είναι το βοναπαρτίστικο ΠΑΣΟΚ του Ανδρέα Παπανδρέου. Έχει εκ της συγκρότησής του βαθιές δημοκρατικές δομές και το απέδειξε στο πρόσφατο συνέδριό του.
2. Διαθέτει την ιστορική εμπειρία των λαθών του ΠΑΣΟΚ (πολιτικών, οικονομικών, τακτικών κλπ), αλλά έχει να επιδείξει και μια πρωτοφανή προσαρμοστικότητα και εξέλιξη, καθώς από ένα παρεϊστικο κόμμα του 4%, ανδρώθηκε σε ένα κόμμα που το τίμησε η ευρωπαϊκή αριστερά προτείνοντας τον αρχηγό του για τη θέση του προέδρου της Κομισιόν!
3. Διαθέτει επιπλέον και μια ηχηρή εσωκομματική αντιπολίτευση που επιτελεί τον κρίσιμο ρόλο της επαναφοράς του σκάφους στην αριστερή πορεία σε περίπτωση που οι τακτικοί ελιγμοί και συμβιβασμοί, παίρνουν θεσμικό χαρακτήρα.
4. Θα δώσει ένα πρωθυπουργό που για πρώτη φορά στη μεταπολίτευση δεν θα είναι από τζάκι (Καραμανλήδες, Παπανδρέου, Μητσοτακαίοι). Και ο κ. Σημίτης του παλατιού ήτανε και ο κ. Παπαδήμος έγινε ο πρωθυπουργός του PSI, για το οποίο λίγες βδομάδες πριν έγραφε ότι θα είναι καταστροφή.
5. Θα δώσει ένα νέο άνθρωπο για πρωθυπουργό, χαμογελαστό, όμορφο και έξυπνο, σε σχέση με τον 5. καταθλιπτικό Ανδρέα , απλεγμάτιστο σε σχέση με τον ΓΑΠ και τον Σημίτη, εκ του λαού εκπορευόμενο σε σχέση με τον αριστοκράτη Αντώνη και καμία σχέση με τον Κωνσταντίνο Μητσοτάκη. Νομίζω ότι θα είναι ο πρώτος πρωθυπουργός που δεν θα έχει τελειώσει κολέγιο. Και ως αντιλαμβάνεσαι, θα έχει μια πιο αυθεντική ματιά προς τα πάθη των παρακατιανών μαζών. Με δυο λόγια, ο ΣΥΡΙΖΑ με τον Τσίπρα έχει ελπίδες να μας δώσει ότι δεν μπόρεσε το ΠΑΣΟΚ και όχι μόνο.
ΥΓ1: Παντελή, με όλο το θάρρος, δεν σου πρέπει να είσαι υφυπουργός Δημόσιας Τηλεόρασης, δεν υπάρχει αυτό και δεν χρειάζεται να το εξηγήσω. Άλλωστε τα τυπικά και ουσιαστικά σου προσόντα είναι ασύγκριτα με εκείνα πολλών υπουργών. Ζήτα από το Σαμαρά ένα άλλο χαρτοφυλάκιο. Ποιος θα είναι Porte-parole της Προεδρίας;
ΥΓ2: Ο ενικός είναι γιατί με τον Παντελή είμαστε συνομήλικοι, συνάδελφοι κι γνωστοί.
http://www.koutipandoras.gr
