Ο Ευκλείδης Τσακαλώτος στην εκπομπή του Ν. Φίλη και του Γ. Ανανδριστάκη, στο Κόκκινο απάντησε στα δημοσιεύματα που αφορούν το πόθεν έσχες του και την έντονη κριτική που δέχεται για αυτό.
Όσον αφορά το προσωπικό μέρος του θέματος, σημείωσε ότι έχει ήδη εξηγήσει ότι αυτά τα χρήματα ήταν του πατέρα του, τα οποία κατέκτησε εκείνος κάποια στιγμή και τον έθεσε συνδικαιούχο, επιπλέον ότι δεν ασχολείται με την καθημερινή διαχείριση. Δηλαδή, όσον αφορά το τυπικό και πραγματολογικό του θέματος απάντησε ότι είναι «χρήματα που δεν αφορούν την πολιτική μου δραστηριότητα, ούτε καν την δική μου δραστηριότητα. Αποτελούν οικογενειακά χρήματα.»
Επιπλέον τόνισε ότι «ο πατέρας μου δεν έχει μετοχές στην Blackrock, έχει επενδυτικά πακέτα, τα οποία διαχειρίζονται διάφορες εταιρείες, ομόλογα εταιρειών που κάποια τράπεζα τα πουλάει. Αν αυτά ήταν στην Τράπεζα Πειραιώς θα σήμαινε ότι είμαστε υποστηρικτές του Σάλα;»
Όσον αφορά το ηθικό ζήτημα του θέματος, δηλαδή, κατά πόσον οι εύποροι άνθρωποι έχουν δικαίωμα να είναι και Αριστεροί.
Ο Ευκλ. Τσακαλώτος απάντησε ότι θεωρεί υποκρισία ότι ένας άνθρωπος που είναι εύπορος δεν μπορεί να είναι και αριστερός. Συγκεκριμένα είπε ότι «η αριστερή συνείδηση προέκυψε μέσα από τις προσωπικές μου αξίες και παράλληλα από την ανάλυση των δομών του καπιταλισμού». Δηλαδή αναφέρθηκε σε μια αξιακή προσέγγιση της κοινωνίας, αλλά και μια ταυτόχρονη ανάλυση του καπιταλισμού και τι είναι αυτό που εμποδίζει να δημιουργηθεί μια πιο δίκαιη κοινωνία.
Επιπρόσθετα αναφέρθηκε και σε μια δεύτερη οπτική του ηθικού μέρους του θέματος που προκύπτει από το και αν ακόμα ήταν διαχειριστής των χρημάτων αυτών θα μπορούσε να κάνει παράλληλα και κριτική στις τράπεζες για τις επενδύσεις σε επενδυτικά ομόλογα; Ως προς αυτό το σκέλος απαντά: «Εγώ έκανα κριτική στις τράπεζες από το 1993, πριν από την ΟΝΕ και πριν κρίση, λέγοντας ότι ο τρόπος που γίνεται η ενοποίηση στην Ευρώπη και η τραπεζική φιλελευθεροποίηση θα οδηγήσει σε πολλά προβλήματα ότι έχουν κερδοσκοπική στόχευση οι τράπεζες και αυτό δεν θα βοηθήσει την πραγματική οικονομία. Τι σήμαινε; Ότι τα λεφτά που έπαιρνα από το Πανεπιστήμιο του Κεντ, ως λέκτορας τότε έπρεπε να τα βάλω κάτω από το κρεβάτι μου;»
Αναφέρθηκε επίσης στις αντιφάσεις που βιώνει ένας αριστερός άνθρωπος που ζει μέσα στο καπιταλιστικό σύστημα λέγοντας χαρακτηριστικά: «Αν το παιδί μας ζητήσει να του πάρουμε ένα ζευγάρι παπούτσια, που το έχουν όλοι οι φίλοι του, ενώ γνωρίζουμε ότι αυτό παράγεται κάτω από άθλιες συνθήκες, είναι ένα δίλλημα, ή ότι ψωνίζουμε από το σουπερ μάρκετ, αλλά ταυτόχρονα ασκούμε κριτική στα καρτέλ που κρατάνε τις τιμές ψηλά.»
Η απάντηση λοιπόν στο ερώτημα αν είναι δυνατόν οι άνθρωποι που είναι ευκατάστατοι να μπορούν να είναι ταυτόχρονα και πολιτικοί εκπρόσωποι των φτωχών, οι οποίοι θα προσεγγίζουν την Αριστερά, είναι το οικουμενικό πρόταγμα της Αριστεράς, όπως μάλιστα αυτό αναφέρθηκε και στο τελευταίο βιβλίο του Hobsbaum. Η Αριστερά απευθύνεται σε όλους όσους συμμερίζονται τις αξίες της Αριστεράς και τα οράματα της συμπεριλαμβάνοντας ανθρώπους που βρίσκονται σε διαφορετική κοινωνική θέση. Σημείωσε επιπλέον ότι «μπορεί να έχουμε ανάλυση που βασίζεται στο τι μας εμποδίζει να πάμε σε μια καλύτερη κοινωνία, αλλά να απευθυνόμαστε σε όλους όσους συμμερίζονται τις αξίες της Αριστεράς και τα οράματα της, για μια διαφορετική κοινωνία. Τα οράματα της Αριστεράς έχουν εμπνεύσει ανθρώπους από διαφορετική κοινωνική τάξη, ή διαφορετική θέση»
Πέραν τούτου έθεσε το θέμα της επαγγελματικής του δραστηριότητας λέγοντας ότι είναι πανεπιστημιακός και παίρνει μισθό για την εργασία του αυτή. «Ακόμα όμως και βιομήχανος να ήταν, υπάρχουν αρκετοί αριστεροί τόσο στην Ελλάδα όσο και στο εξωτερικό, έχει δικαίωμα να είναι αριστερός. Η ποιοτική παρουσία κάποιου αποτελεί κριτήριο για τη στάση του και όχι το βιβλιάριο καταθέσεων του. Με λίγα λόγια, αν πολιτευόταν με κριτήριο την οικονομική του κατάσταση θα συνέχιζε να μιλά εναντίον των επενδύσεών του; Ο Τσακαλώτος, εν προκειμένω, μάσησε τα λόγια του για τις Σκουριές, ή για τη ρύθμιση των τραπεζών;»
Τέλος, ένα επιπλέον ζήτημα που τίθεται είναι ότι λόγω της φτωχοποίησης της κοινωνίας δημιουργούνται πολλών ειδών κανιβαλικού τύπου συμπεριφορές. Η άποψη, «όλοι εναντίον όλων», ή οι αντιλήψεις του τύπου «όλοι τα ίδια είναι» αποτελούν μια αξιακή ισοπέδωση που ενισχύουν την Χ.Α. και την αποχή. Ενδεικτικός είναι ο τρόπος που ασκείται αντιπολίτευση, στην αντιπολίτευση ότι δηλαδή, όποιος μπαίνει στην πολιτική είναι το ίδιο, αυτό λειτουργεί προς όφελος της Χ.Α.
Οι αριστεροί αντίθετα θα πρέπει να αντιμετωπίσουν με ένα πιο συλλογικό τρόπο την κριτική αυτή, μιας και ο στόχος είναι στην πραγματικότητα να αφαιρεθεί το ηθικό πλεονέκτημα από τους ανθρώπους και εκπροσώπους της Αριστεράς, «μιας και αφού δεν έχουμε ασκήσει εξουσία, δεν μπορούν να μας κατηγορήσουν ότι έχουμε π.χ. πάρει μίζες».
Όσον αφορά το προσωπικό μέρος του θέματος, σημείωσε ότι έχει ήδη εξηγήσει ότι αυτά τα χρήματα ήταν του πατέρα του, τα οποία κατέκτησε εκείνος κάποια στιγμή και τον έθεσε συνδικαιούχο, επιπλέον ότι δεν ασχολείται με την καθημερινή διαχείριση. Δηλαδή, όσον αφορά το τυπικό και πραγματολογικό του θέματος απάντησε ότι είναι «χρήματα που δεν αφορούν την πολιτική μου δραστηριότητα, ούτε καν την δική μου δραστηριότητα. Αποτελούν οικογενειακά χρήματα.»
Επιπλέον τόνισε ότι «ο πατέρας μου δεν έχει μετοχές στην Blackrock, έχει επενδυτικά πακέτα, τα οποία διαχειρίζονται διάφορες εταιρείες, ομόλογα εταιρειών που κάποια τράπεζα τα πουλάει. Αν αυτά ήταν στην Τράπεζα Πειραιώς θα σήμαινε ότι είμαστε υποστηρικτές του Σάλα;»
Όσον αφορά το ηθικό ζήτημα του θέματος, δηλαδή, κατά πόσον οι εύποροι άνθρωποι έχουν δικαίωμα να είναι και Αριστεροί.
Ο Ευκλ. Τσακαλώτος απάντησε ότι θεωρεί υποκρισία ότι ένας άνθρωπος που είναι εύπορος δεν μπορεί να είναι και αριστερός. Συγκεκριμένα είπε ότι «η αριστερή συνείδηση προέκυψε μέσα από τις προσωπικές μου αξίες και παράλληλα από την ανάλυση των δομών του καπιταλισμού». Δηλαδή αναφέρθηκε σε μια αξιακή προσέγγιση της κοινωνίας, αλλά και μια ταυτόχρονη ανάλυση του καπιταλισμού και τι είναι αυτό που εμποδίζει να δημιουργηθεί μια πιο δίκαιη κοινωνία.
Επιπρόσθετα αναφέρθηκε και σε μια δεύτερη οπτική του ηθικού μέρους του θέματος που προκύπτει από το και αν ακόμα ήταν διαχειριστής των χρημάτων αυτών θα μπορούσε να κάνει παράλληλα και κριτική στις τράπεζες για τις επενδύσεις σε επενδυτικά ομόλογα; Ως προς αυτό το σκέλος απαντά: «Εγώ έκανα κριτική στις τράπεζες από το 1993, πριν από την ΟΝΕ και πριν κρίση, λέγοντας ότι ο τρόπος που γίνεται η ενοποίηση στην Ευρώπη και η τραπεζική φιλελευθεροποίηση θα οδηγήσει σε πολλά προβλήματα ότι έχουν κερδοσκοπική στόχευση οι τράπεζες και αυτό δεν θα βοηθήσει την πραγματική οικονομία. Τι σήμαινε; Ότι τα λεφτά που έπαιρνα από το Πανεπιστήμιο του Κεντ, ως λέκτορας τότε έπρεπε να τα βάλω κάτω από το κρεβάτι μου;»
Αναφέρθηκε επίσης στις αντιφάσεις που βιώνει ένας αριστερός άνθρωπος που ζει μέσα στο καπιταλιστικό σύστημα λέγοντας χαρακτηριστικά: «Αν το παιδί μας ζητήσει να του πάρουμε ένα ζευγάρι παπούτσια, που το έχουν όλοι οι φίλοι του, ενώ γνωρίζουμε ότι αυτό παράγεται κάτω από άθλιες συνθήκες, είναι ένα δίλλημα, ή ότι ψωνίζουμε από το σουπερ μάρκετ, αλλά ταυτόχρονα ασκούμε κριτική στα καρτέλ που κρατάνε τις τιμές ψηλά.»
Η απάντηση λοιπόν στο ερώτημα αν είναι δυνατόν οι άνθρωποι που είναι ευκατάστατοι να μπορούν να είναι ταυτόχρονα και πολιτικοί εκπρόσωποι των φτωχών, οι οποίοι θα προσεγγίζουν την Αριστερά, είναι το οικουμενικό πρόταγμα της Αριστεράς, όπως μάλιστα αυτό αναφέρθηκε και στο τελευταίο βιβλίο του Hobsbaum. Η Αριστερά απευθύνεται σε όλους όσους συμμερίζονται τις αξίες της Αριστεράς και τα οράματα της συμπεριλαμβάνοντας ανθρώπους που βρίσκονται σε διαφορετική κοινωνική θέση. Σημείωσε επιπλέον ότι «μπορεί να έχουμε ανάλυση που βασίζεται στο τι μας εμποδίζει να πάμε σε μια καλύτερη κοινωνία, αλλά να απευθυνόμαστε σε όλους όσους συμμερίζονται τις αξίες της Αριστεράς και τα οράματα της, για μια διαφορετική κοινωνία. Τα οράματα της Αριστεράς έχουν εμπνεύσει ανθρώπους από διαφορετική κοινωνική τάξη, ή διαφορετική θέση»
Πέραν τούτου έθεσε το θέμα της επαγγελματικής του δραστηριότητας λέγοντας ότι είναι πανεπιστημιακός και παίρνει μισθό για την εργασία του αυτή. «Ακόμα όμως και βιομήχανος να ήταν, υπάρχουν αρκετοί αριστεροί τόσο στην Ελλάδα όσο και στο εξωτερικό, έχει δικαίωμα να είναι αριστερός. Η ποιοτική παρουσία κάποιου αποτελεί κριτήριο για τη στάση του και όχι το βιβλιάριο καταθέσεων του. Με λίγα λόγια, αν πολιτευόταν με κριτήριο την οικονομική του κατάσταση θα συνέχιζε να μιλά εναντίον των επενδύσεών του; Ο Τσακαλώτος, εν προκειμένω, μάσησε τα λόγια του για τις Σκουριές, ή για τη ρύθμιση των τραπεζών;»
Τέλος, ένα επιπλέον ζήτημα που τίθεται είναι ότι λόγω της φτωχοποίησης της κοινωνίας δημιουργούνται πολλών ειδών κανιβαλικού τύπου συμπεριφορές. Η άποψη, «όλοι εναντίον όλων», ή οι αντιλήψεις του τύπου «όλοι τα ίδια είναι» αποτελούν μια αξιακή ισοπέδωση που ενισχύουν την Χ.Α. και την αποχή. Ενδεικτικός είναι ο τρόπος που ασκείται αντιπολίτευση, στην αντιπολίτευση ότι δηλαδή, όποιος μπαίνει στην πολιτική είναι το ίδιο, αυτό λειτουργεί προς όφελος της Χ.Α.
Οι αριστεροί αντίθετα θα πρέπει να αντιμετωπίσουν με ένα πιο συλλογικό τρόπο την κριτική αυτή, μιας και ο στόχος είναι στην πραγματικότητα να αφαιρεθεί το ηθικό πλεονέκτημα από τους ανθρώπους και εκπροσώπους της Αριστεράς, «μιας και αφού δεν έχουμε ασκήσει εξουσία, δεν μπορούν να μας κατηγορήσουν ότι έχουμε π.χ. πάρει μίζες».
