Του Γιώργου Κυρίτση
Αστράφτουν και βροντάνε ομαδόν αρθρογράφοι και τηλεοπτικοί σχολιαστές για τις αναιδείς φοιτήτριες του ΤΕΙ Πατρών. Ούτε η Ζωή Κωνσταντοπούλου δεν είχε δημιουργήσει τέτοιο σάλο.
Η κριτική -κατεδαφιστική μάλιστα- εντοπίζεται στη συμπεριφορά του κοριτσιού και των άλλων φοιτητριών που κρατούν «σε ομηρία» τους καθηγητές. Η κριτική επικεντρώνεται, δηλαδή, στο ότι φωνάζει με αγριεμένο ύφος προς τον πρόεδρο του ΤΕΙ. Κάποιες εφημερίδες δεν παρέλειψαν να βάλουν και σε μεγέθυνση, με κυκλάκι, τα χέρια της που είναι λερωμένα με μπογιά. Συμπέρασμα; Το κορίτσι είναι αγενές (και υπόρρητα, μάλλον άπλυτη Συριζαία ή κάτι ακόμα πιο φρικώδες). Επόμενο συμπέρασμα αυτών που χλευάζουν ως απαλλακτική γενίκευση την ερμηνεία ότι η κρίση φέρνει βία; Ότι αυτά τα παιδιά είναι κακομαθημένα μέσα στην Ελλάδα της χλιδής και της ανομίας. Μια ενοχοποιητική γενίκευση, δηλαδή.
Παρά το γεγονός ότι τα σχετικά βιντεάκια παρατίθενται, φαίνεται πως κανείς δεν μπήκε στον κόπο να ακούσει τι λένε οι φοιτήτριες ή αν το άκουσαν δεν φαίνεται να τους απασχολεί. Όμως οι φοιτήτριες λένε, φωνάζουν, ουρλιάζουν, οδύρονται «μας λέγατε οράματα – άλλα κάνατε». Δεν λένε για τη Γάζα και τη Βενεζουέλα και τον καπιταλισμό. Για τη σχολή τους μιλάνε. Και μιλάνε στον πρόεδρο. Αυτόν έχουν μπροστά τους, αυτός εκπροσωπεί την Πολιτεία. Αυτός έχει σφραγίδα στρογγυλή που λέει "Ελληνική Δημοκρατία".
Δεν βαράει αυτό κάνα καμπανάκι; Δεν τρέχει τίποτα; Είναι απλώς συμπεριφορά κακομαθημένων που δεν καταλαβαίνουν ότι πρέπει να τιμωρηθούν π.χ. επειδή οι κυβερνήσεις που ψήφιζαν οι γονείς τους έφτιαχναν ΤΕΙ παντού; Πιθανόν να μην το καταλαβαίνουν επειδή δεν τιμωρούνται μαζί τους και αυτοί τους οποίους ψήφιζαν οι γονείς τους. Διότι δεν τιμωρούνται, βέβαίως. Ειναι οι ίδιοι άνθρωποι που σπέρνανε ΤΕΙ που τώρα τα ξηλώνουν. Και με τα ίδια κριτήρια. Αλλά δεν είναι ανάγωγοι, αναιδείς και φασαριόζοι. Έχουν καλούς τρόπους, άρα δεν ανιχνεύονται από τα ραντάρ των συναδέλφων.
Αυτή η εμμονή με τον καθωσπρεπισμό, που καταχρηστικά περιγράφεται «αστική ευγένεια», θα μπορούσε ακόμα και να εκτιμηθεί ως τσιλ άουτ στην ένταση των στιγμών. Όχι όμως όταν πετάει το μωρό μαζί με τα μπουγαδόνερα, όπως έγινε χαρακτηριστικά στην περίπτωση της Ζωής Κωνσταντοπούλου. Και δεν είναι θέμα σεξισμού, όπως λανθασμένα το κατήγγειλε ο ΣΥΡΙΖΑ. Το πρόβλημα είναι ότι έχουμε αντιστρέψει την πολικότητα των αξιών και των προτεραιοτήτων και θεωρούμε πιο σημαντικό το να μην ανεβαίνουν οι τόνοι, από το να προκύπτει ουσία. Όμως, η κα Κωνσταντοπούλου δεν ξεκατινιάζεται στην τηλεόραση. Έχει ρόλο ανακριτή, όπως και οι άλλοι συνάδελφοί της, σε μια προανακριτική επιτροπή. Και φωνάζει. Δεν είναι καλό να φωνάζεις, αλλά είναι ακόμα χειρότερο να κλωσσάς δυο χρόνια τη λίστα Λαγκάρντ. Η οποία, να θυμίσουμε, ήρθε στο φως επειδή τη δημοσίευσε ο Βαξεβάνης («άξεστος και ανάγωγος», σαρώνει τα βραβεια στην Ευρώπη) και κρατιέται στην επικαιρότητα επειδή φωνάζει η Κωνσταντοπούλου. Τώρα, αν δεν μας φαίνεται σημαντικό θέμα η Λίστα Λαγκάρντ, γιατί να μας φανεί σημαντικό το ΤΕΙ στην Πάτρα...
* Ο Γιώργος Κυρίτσης είναι δημοσιογράφος της Αυγής και του ραδιοσταθμού "Στο Κόκκινο".
Φωτογραφία: 1970. Φοιτητές του LSE συγκρούονται με την αστυνομία γιατι τους ενοχλεί ο θορυβος των αυτοκινήτων έξω απο τη σχολή τους...
Πηγή: protagon
Η κριτική -κατεδαφιστική μάλιστα- εντοπίζεται στη συμπεριφορά του κοριτσιού και των άλλων φοιτητριών που κρατούν «σε ομηρία» τους καθηγητές. Η κριτική επικεντρώνεται, δηλαδή, στο ότι φωνάζει με αγριεμένο ύφος προς τον πρόεδρο του ΤΕΙ. Κάποιες εφημερίδες δεν παρέλειψαν να βάλουν και σε μεγέθυνση, με κυκλάκι, τα χέρια της που είναι λερωμένα με μπογιά. Συμπέρασμα; Το κορίτσι είναι αγενές (και υπόρρητα, μάλλον άπλυτη Συριζαία ή κάτι ακόμα πιο φρικώδες). Επόμενο συμπέρασμα αυτών που χλευάζουν ως απαλλακτική γενίκευση την ερμηνεία ότι η κρίση φέρνει βία; Ότι αυτά τα παιδιά είναι κακομαθημένα μέσα στην Ελλάδα της χλιδής και της ανομίας. Μια ενοχοποιητική γενίκευση, δηλαδή.
Παρά το γεγονός ότι τα σχετικά βιντεάκια παρατίθενται, φαίνεται πως κανείς δεν μπήκε στον κόπο να ακούσει τι λένε οι φοιτήτριες ή αν το άκουσαν δεν φαίνεται να τους απασχολεί. Όμως οι φοιτήτριες λένε, φωνάζουν, ουρλιάζουν, οδύρονται «μας λέγατε οράματα – άλλα κάνατε». Δεν λένε για τη Γάζα και τη Βενεζουέλα και τον καπιταλισμό. Για τη σχολή τους μιλάνε. Και μιλάνε στον πρόεδρο. Αυτόν έχουν μπροστά τους, αυτός εκπροσωπεί την Πολιτεία. Αυτός έχει σφραγίδα στρογγυλή που λέει "Ελληνική Δημοκρατία".
Δεν βαράει αυτό κάνα καμπανάκι; Δεν τρέχει τίποτα; Είναι απλώς συμπεριφορά κακομαθημένων που δεν καταλαβαίνουν ότι πρέπει να τιμωρηθούν π.χ. επειδή οι κυβερνήσεις που ψήφιζαν οι γονείς τους έφτιαχναν ΤΕΙ παντού; Πιθανόν να μην το καταλαβαίνουν επειδή δεν τιμωρούνται μαζί τους και αυτοί τους οποίους ψήφιζαν οι γονείς τους. Διότι δεν τιμωρούνται, βέβαίως. Ειναι οι ίδιοι άνθρωποι που σπέρνανε ΤΕΙ που τώρα τα ξηλώνουν. Και με τα ίδια κριτήρια. Αλλά δεν είναι ανάγωγοι, αναιδείς και φασαριόζοι. Έχουν καλούς τρόπους, άρα δεν ανιχνεύονται από τα ραντάρ των συναδέλφων.
Αυτή η εμμονή με τον καθωσπρεπισμό, που καταχρηστικά περιγράφεται «αστική ευγένεια», θα μπορούσε ακόμα και να εκτιμηθεί ως τσιλ άουτ στην ένταση των στιγμών. Όχι όμως όταν πετάει το μωρό μαζί με τα μπουγαδόνερα, όπως έγινε χαρακτηριστικά στην περίπτωση της Ζωής Κωνσταντοπούλου. Και δεν είναι θέμα σεξισμού, όπως λανθασμένα το κατήγγειλε ο ΣΥΡΙΖΑ. Το πρόβλημα είναι ότι έχουμε αντιστρέψει την πολικότητα των αξιών και των προτεραιοτήτων και θεωρούμε πιο σημαντικό το να μην ανεβαίνουν οι τόνοι, από το να προκύπτει ουσία. Όμως, η κα Κωνσταντοπούλου δεν ξεκατινιάζεται στην τηλεόραση. Έχει ρόλο ανακριτή, όπως και οι άλλοι συνάδελφοί της, σε μια προανακριτική επιτροπή. Και φωνάζει. Δεν είναι καλό να φωνάζεις, αλλά είναι ακόμα χειρότερο να κλωσσάς δυο χρόνια τη λίστα Λαγκάρντ. Η οποία, να θυμίσουμε, ήρθε στο φως επειδή τη δημοσίευσε ο Βαξεβάνης («άξεστος και ανάγωγος», σαρώνει τα βραβεια στην Ευρώπη) και κρατιέται στην επικαιρότητα επειδή φωνάζει η Κωνσταντοπούλου. Τώρα, αν δεν μας φαίνεται σημαντικό θέμα η Λίστα Λαγκάρντ, γιατί να μας φανεί σημαντικό το ΤΕΙ στην Πάτρα...
* Ο Γιώργος Κυρίτσης είναι δημοσιογράφος της Αυγής και του ραδιοσταθμού "Στο Κόκκινο".
Φωτογραφία: 1970. Φοιτητές του LSE συγκρούονται με την αστυνομία γιατι τους ενοχλεί ο θορυβος των αυτοκινήτων έξω απο τη σχολή τους...
Πηγή: protagon
