Για το βιβλίο «22 πράγματα που μας λένε για την ελληνική κρίση που δεν είναι έτσι»

Κατευθείαν βγαλμένο από την στρατηγική του ΣΥΡΙΖΑ, αλλά σε κάθε περίπτωση ενδιαφέρον για όλα αυτά, είναι το «22 πράγματα που μας λένε για την ελληνική κρίση που δεν είναι έτσι»

Του Μαρκ Μαζάουερ Θυμίζοντας μας τα «23 Πράγματα που δεν σας λένε για τον καπιταλισμό», του Ha-Joon Chang, το βιβλίο των Χρήστου Λάσκου και Ευκλείδη Τσακαλώτου ασχολείται με το να διαλύσει ορισμένους κοινούς μύθους σχετικά με την ελληνική οικονομία. Οι συγγραφείς καταφέρουν μια σειρά από άμεσα χτυπήματα: τα επίπεδα της παραγωγικότητας στην Ελλάδα δεν είναι ιδιαίτερα χαμηλά, και ο όγκος των ελληνικών εξαγωγών αυξήθηκε ραγδαία μετά το 1995. Το ελληνικό κράτος δεν είναι ιδιαίτερα μεγάλο, και υπάρχουν λίγα στοιχεία που να αποδεικνύουν παραγκωνισμό των ιδιωτικών επενδύσεων. Οι συγγραφείς τονίζουν επίσης τις βαθιές επιπτώσεις στην ανισότητα εξαιτίας της ιδιωτικοποίησης και χρηματιστικοποίησης που ξεκίνησε με τον Σημίτη: σε σχετικά σύντομο χρονικό διάστημα, η Ελλάδα μετατράπηκε από μια από τις πιο δίκαιες κοινωνίες στην Ευρώπη, σε μία από τις πιο άνισες. Και όπως πολύ σωστά επισημαίνουν, πολλές από τις επικρίσεις που διατυπώθηκαν κατά της Ελλάδας (αποβιομηχάνιση, απροθυμία για τη βελτίωση της είσπραξης των εσόδων ή αύξηση των φόρων) είναι προβλήματα που εντοπίζονται σε όλο τον ανεπτυγμένο κόσμο και δεν προσιδιάζουν στη συγκεκριμένη χώρα. Το συμπέρασμα είναι ότι η συνταγή της τρόικα δεν θα λειτουργήσει, όχι μόνο επειδή έχει ρίξει την οικονομία σε μια αυτοκαταστροφική ύφεση που εξασφαλίζει την αποτυχία των παλαιών στόχων ξανά και ξανά, αλλά κυρίως γιατί η φιλοεπιχειρηματική, αντιεργατική προσέγγιση της τρόικα αγνοεί κάποιες ζωτικής σημασίας αλήθειες: ότι η χώρα χρειάζεται περισσότερους φόρους που θα καταβάλλουν οι επιχειρήσεις και οι πλούσιοι και ότι η αύξηση της παραγωγικότητας δεν θα έρθει αν δεν γίνουν πολύ περισσότερες επενδύσεις (δημόσιες και ιδιωτικές) στην έρευνα και την ανάπτυξη.