Του Νίκου Φίλη
Το υπαρξιακό δίλημμα "αλλαγή ή διάλυση" αντιμετωπίζει η Ευρωπαϊκή Ένωση. Η απομάκρυνση από τις ιδρυτικές αρχές της, με κυριότερη εκείνη της ευρωπαϊκής αλληλεγγύης, που ενέπνεε και δέσμευε σε πολιτικές σύγκλισης ανάμεσα στις προηγμένες και αναπτυσσόμενες χώρες - εταίρους, αποδεικνύεται καταστροφική. Η κρίση χτυπάει το DNA του νεοφιλελεύθερου καπιταλισμού και δεν αποτελεί μηχανική αντανάκλαση εθνικών κρίσεων.
Για πόσο μπορεί να επιβιώσει μια οικονομική ολοκλήρωση στην οποία οι λίγες πλεονασματικές χώρες αυξάνουν τα πλεονάσματά τους και οι πολλές ελλειμματικές μεγαλώνουν τα ελλείμματά τους; Για πόσο μπορεί να συνεχιστεί η "γερμανική ανωμαλία", να διαλύονται οι οικονομίες της Ευρωζώνης παρότι εκεί κατευθύνεται το 66% των γερμανικών εξαγωγών; Για πόσο μπορεί να τρέχει μια αμαξοστοιχία ενώ τα βαγόνια της, το ένα μετά το άλλο, ξεκολλάνε και πέφτουν στον γκρεμό; Και στο τέλος μένει ασθμαίνουσα, και χωρίς καύσιμα, η ατμομηχανή;
Τα ερωτήματα αφορούν άμεσα την Ελλάδα. Η κυβέρνηση Σαμαρά επενδύει το πολιτικό μέλλον της σε κάποιο "μπόνους" από τη Μέρκελ. Επί του παρόντος αυτή η προσδοκία δεν έχει επιβεβαιωθεί. Αντιθέτως, οι εν Ελλάδι μερκελιστές υφίστανται πολιτικά καψώνια από το Βερολίνο, το οποίο δεν θέλει να παραδεχθεί ότι το σχέδιό του δεν βγαίνει και παράγει φτώχεια, απόκλιση των κοινωνιών και τελικά καταβαράθρωση του μνημονιακού πολιτικού κατεστημένου.
Ο Στουρνάρας προσβλέπει στη Γερμανία, όπως οι Κύπριοι στη Ρωσία! Πιστεύει ότι μετά τις γερμανικές εκλογές ο Σόιμπλε θα δώσει χρόνο και χρήμα για να εφαρμοστεί το Μνημόνιο. Επί του παρόντος, στο πρώτο Eurogroup, ο Στουρνάρας προσέρχεται ικέτης για το υπόλοιπο της περιβόητης δόσης του δανείου.
Στα μέσα Μαΐου η τρόικα θα δημοσιοποιήσει την έκθεσή της για την πορεία του Μνημονίου. Τα στοιχεία για το δημόσιο έλλειμμα θα είναι συντριπτικά. Τώρα προστίθενται και οι συνέπειες της κυπριακής κρίσης, που ακόμη δεν έχουν μελετηθεί. Ούτε οι οικονομικές (τουρισμός, εξαγωγές, πτώχευση επιχειρήσεων), ούτε οι πολιτικές, ούτε οι ψυχολογικές. Μπορεί να μην έχει ενσκήψει πανικός στα γκισέ των ελληνικών τραπεζών, αλλά το κλίμα είναι βαρύ στα νοικοκυριά και τις επιχειρήσεις.
Κανένα από αυτά τα στοιχεία δεν προοιωνίζεται πολιτική σταθερότητα. Η κυβερνητική αμηχανία μπροστά στην εγκαταλελειμμένη Κύπρο έχει πληγώσει το εθνικό αίσθημα και έχει μεγαλώσει την κοινωνική οργή. Δεν πείθει η προπαγάνδα ότι με την Κύπρο αποδείχθηκε πως δεν υπάρχει δυνατότητα διαπραγμάτευσης μέσα στο ευρώ. Δεν αποτολμήθηκε καμιά διαπραγμάτευση. Το "όχι" το διαχειρίστηκε η κυβέρνηση Αναστασιάδη, που ήταν εξ αρχής με το "ναι". Το ψεύτικο δίλημμα "Μνημόνιο και ευρώ ή διαπραγμάτευση και δραχμή" έχει ξεθυμάνει. Η ευρωπαϊκή διάσταση της κρίσης ενισχύει την αναζήτηση λύσεων που ξεπερνούν τα εθνικά όρια.
Τίποτα δεν σώζει μια κυβέρνηση, που η παραμονή της μόνο δεινά επισωρεύει στην κοινωνία και τη χώρα και καθιστά δυσχερέστερη την ανάκαμψη. Η ανάγκη πολιτικής σταθερότητας περνά μέσα από τη δημοκρατική ανατροπή της σημερινής κυβέρνησης και τη διαμόρφωση νέων πολιτικών συσχετισμών που θα ανταποκρίνονται στις λαϊκές αγωνίες.
Πηγή http://beta.avgi.gr/
Το υπαρξιακό δίλημμα "αλλαγή ή διάλυση" αντιμετωπίζει η Ευρωπαϊκή Ένωση. Η απομάκρυνση από τις ιδρυτικές αρχές της, με κυριότερη εκείνη της ευρωπαϊκής αλληλεγγύης, που ενέπνεε και δέσμευε σε πολιτικές σύγκλισης ανάμεσα στις προηγμένες και αναπτυσσόμενες χώρες - εταίρους, αποδεικνύεται καταστροφική. Η κρίση χτυπάει το DNA του νεοφιλελεύθερου καπιταλισμού και δεν αποτελεί μηχανική αντανάκλαση εθνικών κρίσεων.
Για πόσο μπορεί να επιβιώσει μια οικονομική ολοκλήρωση στην οποία οι λίγες πλεονασματικές χώρες αυξάνουν τα πλεονάσματά τους και οι πολλές ελλειμματικές μεγαλώνουν τα ελλείμματά τους; Για πόσο μπορεί να συνεχιστεί η "γερμανική ανωμαλία", να διαλύονται οι οικονομίες της Ευρωζώνης παρότι εκεί κατευθύνεται το 66% των γερμανικών εξαγωγών; Για πόσο μπορεί να τρέχει μια αμαξοστοιχία ενώ τα βαγόνια της, το ένα μετά το άλλο, ξεκολλάνε και πέφτουν στον γκρεμό; Και στο τέλος μένει ασθμαίνουσα, και χωρίς καύσιμα, η ατμομηχανή;
Τα ερωτήματα αφορούν άμεσα την Ελλάδα. Η κυβέρνηση Σαμαρά επενδύει το πολιτικό μέλλον της σε κάποιο "μπόνους" από τη Μέρκελ. Επί του παρόντος αυτή η προσδοκία δεν έχει επιβεβαιωθεί. Αντιθέτως, οι εν Ελλάδι μερκελιστές υφίστανται πολιτικά καψώνια από το Βερολίνο, το οποίο δεν θέλει να παραδεχθεί ότι το σχέδιό του δεν βγαίνει και παράγει φτώχεια, απόκλιση των κοινωνιών και τελικά καταβαράθρωση του μνημονιακού πολιτικού κατεστημένου.
Ο Στουρνάρας προσβλέπει στη Γερμανία, όπως οι Κύπριοι στη Ρωσία! Πιστεύει ότι μετά τις γερμανικές εκλογές ο Σόιμπλε θα δώσει χρόνο και χρήμα για να εφαρμοστεί το Μνημόνιο. Επί του παρόντος, στο πρώτο Eurogroup, ο Στουρνάρας προσέρχεται ικέτης για το υπόλοιπο της περιβόητης δόσης του δανείου.
Στα μέσα Μαΐου η τρόικα θα δημοσιοποιήσει την έκθεσή της για την πορεία του Μνημονίου. Τα στοιχεία για το δημόσιο έλλειμμα θα είναι συντριπτικά. Τώρα προστίθενται και οι συνέπειες της κυπριακής κρίσης, που ακόμη δεν έχουν μελετηθεί. Ούτε οι οικονομικές (τουρισμός, εξαγωγές, πτώχευση επιχειρήσεων), ούτε οι πολιτικές, ούτε οι ψυχολογικές. Μπορεί να μην έχει ενσκήψει πανικός στα γκισέ των ελληνικών τραπεζών, αλλά το κλίμα είναι βαρύ στα νοικοκυριά και τις επιχειρήσεις.
Κανένα από αυτά τα στοιχεία δεν προοιωνίζεται πολιτική σταθερότητα. Η κυβερνητική αμηχανία μπροστά στην εγκαταλελειμμένη Κύπρο έχει πληγώσει το εθνικό αίσθημα και έχει μεγαλώσει την κοινωνική οργή. Δεν πείθει η προπαγάνδα ότι με την Κύπρο αποδείχθηκε πως δεν υπάρχει δυνατότητα διαπραγμάτευσης μέσα στο ευρώ. Δεν αποτολμήθηκε καμιά διαπραγμάτευση. Το "όχι" το διαχειρίστηκε η κυβέρνηση Αναστασιάδη, που ήταν εξ αρχής με το "ναι". Το ψεύτικο δίλημμα "Μνημόνιο και ευρώ ή διαπραγμάτευση και δραχμή" έχει ξεθυμάνει. Η ευρωπαϊκή διάσταση της κρίσης ενισχύει την αναζήτηση λύσεων που ξεπερνούν τα εθνικά όρια.
Τίποτα δεν σώζει μια κυβέρνηση, που η παραμονή της μόνο δεινά επισωρεύει στην κοινωνία και τη χώρα και καθιστά δυσχερέστερη την ανάκαμψη. Η ανάγκη πολιτικής σταθερότητας περνά μέσα από τη δημοκρατική ανατροπή της σημερινής κυβέρνησης και τη διαμόρφωση νέων πολιτικών συσχετισμών που θα ανταποκρίνονται στις λαϊκές αγωνίες.
Πηγή http://beta.avgi.gr/
