http://www.protagon.gr
Σήμερα θα σας απευθυνθώ περισσότερο ως
‘ρεπόρτερ’ και λιγότερο ως σχολιαστής. Ελπίζω ότι, στο πλαίσιο της
συζήτησης που έχει φουντώσει σε σχέση με τους δημοσιονομικούς
πολλαπλασιαστές και την «λανθασμένη» εκτίμησή τους από το ΔΝΤ (μια
συζήτηση που εδώ στο protagon την ξεκινήσαμε πολύ πριν, π.χ. εδώ),
αυτά που έχω να σας μεταφέρω θα φανούν χρήσιμα τόσο σε εκείνους που
τείνουν να συμφωνούν με τις θέσεις μου ως προς το τι πρέπει να κάνουμε
ως Ελλάδα όσο και στους πολλούς επικριτές των προτάσεών μου. Έτσι
τουλάχιστον ελπίζω.
Στις 7 και 8 Φεβρουαρίου έτυχε να
συμμετάσχω σε νομικό συνέδριο που διοργάνωσε το περιοδικό Texas
International Law Journal στο Austin, απ’ όπου σας γράφω. Το κεντρικό
θέμα του συνεδρίου ήταν «Το Κράτος και οι Τράπεζες» και μέρος του
αφιερώθηκε στην Κρίση της Ευρωζώνης με έμφαση στην τραπεζική κρίση και
στα νομικά ζητήματα που θα προκύψουν στην πορεία μιας διαδικασίας
ενοποίησης των τραπεζικών συστημάτων της Ευρωζώνης (Banking Union) –
μιας διαδικασίας την οποία, υποτίθεται, ότι έχουν βάλει μπροστά οι
ευρωπαίοι ηγέτες μας. Σε αυτό το πλαίσιο, οι διοργανωτές με προσκάλεσαν
να μιλήσω στους συνέδρους (καθηγητές και διδακτορικούς φοιτητές νομικών
σχολών) με θέμα, τί άλλο, την Τραπεζική Ενοποίηση της Ευρωζώνης (μια
ενοποίηση που, με τον συνεργάτη μου Stuart Holland, πρεσβεύουμε ως
αναγκαία για την επίλυση της Κρίσης από το 2010/1 – πχ. δείτε εδώ).