Δ.Παπαδημούλης στην “Εποχή”: Ζούμε το τέλος μιας εποχής

Συνέντευξη στη εφημερίδα “Εποχή”  και στον δημοσιογράφο Θ. Μιχόπουλο παραχώρησε σήμερα ο κοινοβουλευτικός εκπρόσωπος του ΣΥΡΙΖΑ, Δημήτρης Παπαδημούλης:
 

Ποια είναι η πολιτική στιγμή που βιώνουμε. Η συγκυβέρνηση αιμορραγεί, ο ΣυΡιζΑ εκτιμά ότι καταρρέει. Την ίδια ώρα βλέπουμε τον Αντ. Σαμαρά να σκληραίνει τη στάση του ακόμα και απέναντι στους συμμάχους του –νόμος για την ιθαγένεια. Πως τα ερμηνεύεις;

 

Tο κυρίαρχο πολιτικό και κομματικό σύστημα καρκινοβατεί, απαξιωμένο και απονομιμοποιημένο. Ν.Δ. και ΠΑΣΟΚ που εναλλάχθηκαν στην εξουσία για δεκαετίες, που μας έφεραν και υλοποιούν τα μνημόνια και μας «εξοικείωσαν» με τη διαφθορά και το οικονομικά σκάνδαλα, αδυνατούν να ανταποκριθούν στις σημερινές απαιτήσεις. Ζούμε το τέλος μιας εποχής. Το ζητούμενο για το ΣΥΡΙΖΑ-ΕΚΜ είναι να μετατρέψει με πρόγραμμα, σχέδιο και πολιτική και κοινωνική κινητοποίηση, τη δίκαιη αγανάκτηση και την αδικία που βιώνουν οι πολίτες,  σε συμμετοχή και παρέμβαση και τελικά σε νέα πολιτική και κοινωνική πλειοψηφία. Ειδικά για το νόμο για την ιθαγένεια, η σπουδή του κ. Σαμαρά να δώσει εντολή εντός επτά ημερών να ετοιμαστεί νέο νομοσχέδιο, πριν καλά-καλά καθαρογραφεί και δημοσιευτεί η απόφαση του ΣτΕ, αγνοώντας πλήρως ΠΑΣΟΚ και ΔΗΜΑΡ, είναι εντυπωσιακή.

Τι περιθώρια ελιγμών έχει η συγκυβέρνηση όταν πριν ακόμα στεγνώσει το μελάνι από το «μνημόνιο ΙΙΙ» ανακοινώνεται ότι χρειάζονται και άλλα μέτρα;

Το λάδι αυτής της κυβέρνησης και αυτής της πολιτικής τελειώνει γρήγορα. Το Μνημόνιο «τρώει» με ταχύτητα όχι μόνο τα σωθικά της κοινωνίας και της οικονομίας αλλά και τα πολιτικά του παιδιά. Το πιθανότερο είναι ότι ο κ. Σαμαράς θα καταφύγει στην παλιά δοκιμασμένη μέθοδο του ανασχηματισμού, που παραδοσιακά δίνει μια μικρή πολιτική ανάσα στην κυβέρνηση. Ο ανασχηματισμός θα δώσει το πολιτικό στίγμα της διεύρυνσης του δεξιού μνημονιακού χώρου που επιθυμεί ο κ. Σαμαράς. Για ΠΑΣΟΚ και ΔΗΜΑΡ θα είναι μια ευκαιρία για ξεκαθάρισμα λογαριασμών, μετά και τις τελευταίες απώλειες και διαφοροποιήσεις που προκάλεσε η ψήφιση του μεσοπρόθεσμου και του προϋπολογισμού. Όλα αυτά βεβαίως δεν λένε τίποτα για εκατομμύρια Έλληνες πολίτες που στενάζουν χωρίς ελπίδα και προοπτική, κάτω από τη βάρβαρη μονόπλευρη λιτότητα και την ανεργία που επιβάλλει η κυβερνητική πολιτική.

Για χρόνια ήσουν ευρωβουλευτής. Πως ερμηνεύεις τη στάση των Γερμανών σε σχέση με εμάς, αλλά, και κυρίως, με την Ευρωζώνη;

Η Μέρκελ οικοδομεί μια γερμανική Ευρώπη. Κερδίζει οικονομικά και πολιτικά. Εξαθλιώνει το Νότο, με πρώτη την Ελλάδα αλλά την ίδια ώρα θέτει σε κίνδυνο την ίδια την ευρωζώνη αλλά και την παγκόσμια οικονομία. Εξ ου και οι πιέσεις που δέχεται από ΗΠΑ, Κίνα, ΔΝΤ.

Η πολιτική της Μέρκελ μαζί με τη στρεβλή αρχιτεκτονική του ευρώ έχουν την πρώτη ευθύνη για την όξυνση της κρίσης και της ανισομετρίας στην ευρωζώνη τα τελευταία χρόνια.  Η κρίση στις χώρες του νότου έχει κλιμακωθεί. Η Γερμανία δεν μπορεί πια να απειλήσει να ασκήσει βέτο σε οποιοδήποτε πακέτο διάσωσης γιατί κάτι τέτοιο θα διακινδύνευε το μέλλον της ευρωζώνης, ενώ οι οικονομικές και δημοσιονομικές απώλειες για τη Γερμανία θα ήταν ανυπολόγιστες. Άλλωστε, έχει γίνει σαφές και εντός Γερμανίας ότι τα οικονομικά μέτρα που ελήφθησαν  απέτυχαν να περιορίσουν την κρίση.

 Η ΔημΑρ έχει εσωτερικά προβλήματα. Πως εκτιμάς την πολιτική της στάση και ποια είναι η εκτίμησή σου για την επόμενη μέρα; Ας μην ξεχνάμε ότι ήταν [και είναι;] πιθανή σύμμαχός του ΣυΡιζΑ

Η συμμετοχή της ΔΗΜΑΡ στην κυβέρνηση αποτελεί μια ακόμη μετατόπισή της προς το χώρο της συντηρητικής σοσιαλδημοκρατίας και εντείνει τις εσωτερικές αντιπαραθέσεις. Στην προσπάθειά της να αποκτήσει διακριτό πολιτικό στίγμα κυρίως έναντι του ΣΥΡΙΖΑ, αυτοπροσδιορίστηκε ως «αριστερά της ευθύνης». Επέλεξε να μετάσχει στην μνημονιακή κυβέρνηση και να στηρίξει την πολιτική της, ελπίζοντας να αλιεύσει σε ένα χώρο που καταλάμβανε το καταρρέον ΠΑΣΟΚ. Η ηγεσία της ΔΗΜΑΡ έχει αυτοεγκλωβιστεί στον κυβερνητισμό, χωρίς να αποτελεί έμπρακτο ανάχωμα σε νεοφιλελεύθερες ή παλαιοδεξιές  πολιτικές. Η επιλογή της να μην ψηφίσει το τρίτο Μνημόνιο αλλά να ψηφίσει τον προϋπολογισμό που το υλοποιεί,  καταδεικνύει τα στρατηγικό της αδιέξοδο.

Πως προχωρά ο ΣυΡιζΑ; Αυτοδυναμία ή ηγεμονία; Ποιες οι δυνατές συμμαχίες του; Έχει φτάσει στα όριά του; Αν και σε περιόδους κρίσης εκτιμώ ότι δεν υπάρχουν όρια…

Εμείς θα διεκδικήσουμε στις επόμενες εκλογές, που εκτιμώ ότι δεν θα αργήσουν, τη μέγιστη δυνατή δύναμη, αλλά θα πρέπει να επιδιώξουμε και συμμαχίες, με βάση την ετυμηγορία  του ελληνικού λαού. Αυτό που δεν πρέπει να κάνουμε, είναι να επιδιώξουμε μεταγραφές από τα «υλικά κατεδαφίσεως» του πάλαι ποτέ δικομματικού συστήματος, χωρίς να λογαριάζουμε τις ανάγκες των καιρών και τις απαιτήσεις του κόσμου. Η σύγχρονη ενωτική παράταξη της αριστεράς που οικοδομεί ο ΣΥΡΙΖΑ-ΕΚΜ, πρέπει να χτίζεται καθημερινά σε γερά θεμέλια με πρόγραμμα, σοβαρότητα και άνοιγμα στην κοινωνία. Όχι με την υιοθέτηση κακέκτυπων ή με μεταγραφές άνευ αρχών από τα ρετάλια του ΠΑΣΟΚ και της Ν.Δ. Με γνώμονα το πρόγραμμά μας και με αξιόπιστα πρόσωπα, θα επιδιώξουμε να διαμορφώσουμε μια νέα, στέρεη κοινοβουλευτική και κυβερνητική πλειοψηφία. Όσο πιο ισχυρός και συνεκτικός είναι τότε ο ΣΥΡΙΖΑ-ΕΚΜ, τόσο πιο γερή και σταθερή θα είναι και η κυβέρνηση που θα συγκροτηθεί.

Το τελευταίο διάστημα έχουμε αρκετά συμβάντα μέσα στο ΣυΡιζΑ. Ο Κουρουμπλής ζητά διαγραφές, ο Παναγούλης μιλά για λιντσάρισμα, ενώ οι κυβερνήσεις που θα σχηματίσει ο ΣυΡιζΑ αλλάζουν διαρκώς ονομασία: «κυβέρνηση της αριστεράς», με «πυρήνα την αριστερά», «κοινωνικής  σωτηρίας», «κυβέρνηση μαζί με τις υγιείς δημοκρατικές πατριωτικές δυνάμεις», κ.λπ. Όλα αυτά δεν δημιουργούν τουλάχιστον σύγχυση στον κόσμο;

Το κρίσιμο διακύβευμα σήμερα είναι η δυνατότητα εξόδου από την κρίση, όχι μόνο για την Ελλάδα, αλλά για ολόκληρη την ευρωζώνη με προοδευτικούς όρους, δηλαδή με διατήρηση και σταδιακή ανάκτηση ευρωπαϊκών κεκτημένων όπως είναι η αλληλεγγύη, τα  εργασιακά δικαιώματα, η κοινωνική προστασία. Διακύβευμα αποτελεί η προστασία της ίδιας της δημοκρατίας από τη διογκούμενη φασιστική δεξιά. Το κάλεσμα του ΣΥΡΙΖΑ-ΕΚΜ είναι σαφές. Δεν απευθύνεται μόνο στον κόσμο της Αριστεράς. Απευθύνεται στον κόσμο της μισθωτής εργασίας, της επισφάλειας και της ανεργίας, τον κόσμο της γνώσης και του πολιτισμού, τους μικρούς  και μεσαίους  αγρότες, τους  αυτοαπασχολούμενους  και γενικά όλους τους πολίτες που έχουν την ανάγκη να συγκροτήσουν και να στηρίξουν μια νέα πολιτική και κοινωνική πλειοψηφία με πυρήνα την Ανανεωτική και Ριζοσπαστική Αριστερά.  Γιανα επιβάλει μια προοδευτική δημοκρατική διέξοδο από την κρίση. Στρατηγικός μας στόχος και δεν το κρύψαμε ποτέ, είναι ο σοσιαλισμός με δημοκρατία και ελευθερία. Η πρόκληση όμως της επόμενης περιόδου, είναι να ανακοπεί η επέλαση της βαρβαρότητας, να σταματήσει ο κοινωνικός κατήφορος. Να μπούμε σε ένα δρόμο ανάπτυξης, αξιοπρέπειας, δημοκρατίας. Ο ΣΥΡΙΖΑ-ΕΚΜ, η δική μας αριστερά,  ανεβαίνει γιατί πρωτοπορεί στην έκφραση αυτής ακριβώς της ιστορικής ανάγκης.

Πως προχωρά ο ενιαίος ΣυΡιζΑ; Ήδη ανακοινώθηκαν οι ημερομηνίες της συνδιάσκεψης.

Ο κύβος ερρίφθη γιατί είναι πιεστική απαίτηση της συντριπτικής πλειοψηφίας του κοινωνικού ΣΥΡΙΖΑ-ΕΚΜ.

Οδεύουμε προς τον νέο, ενιαίο ΣΥΡΙΖΑ ΕΚΜ, την ενωτική, δημοκρατική παράταξη της σύγχρονης ελληνικής αριστεράς που φιλοδοξεί να σφραγίσει τις αυριανές εξελίξεις.Θέλουμε να κατοχυρώσουμε όλα τα στοιχεία που οδηγούν από τις συνιστώσες του 4% στη συνισταμένη του 27%.  Με τη συγκρότηση ενός ενιαίου πολιτικού φορέα της αριστεράς που να συμπυκνώνει τα αιτήματα και τις διεκδικήσεις των δυνάμεων της εργασίας και των καταπιεσμένων κοινωνικών κατηγοριών και να συμβάλει στην πραγματοποίησή τους. Που να είναι ενιαίος, συνεκτικός, δημοκρατικός, λειτουργικός. Που να λειτουργεί συλλογικά με πλειοψηφίες και μειοψηφίες, να δρα σύμφωνα με τις αποφάσεις της πλειοψηφίας στα εκάστοτε αρμόδια όργανα, αλλά να κατοχυρώνει και να σέβεται τη διαφορετική άποψη.

Τις τελευταίες μέρες το ΚΚΕ, μέσω της Αλ. Παραγήγα, επιτίθεται σφοδρά κατά του ΣυΡιζΑ. Από «λόμπυ της δραχμής» σε «πόλο του συστήματος», τον ονοματίζει. Πως εκτιμάς αυτή την επίθεση; Συσπείρωσης του κόσμου του ή συμβαίνει κάτι άλλο στον Περισσό;

Η ηγεσία του ΚΚΕ, παρά τη θεαματική εκλογική του συρρίκνωση,  συνεχίζει να καταδικάζει ό,τι δεν καταλαβαίνει, να συκοφαντεί ό,τι δεν ελέγχει και να ενοχοποιεί ό.τι ξεφεύγει από το στενό  ιδεολογικό  του πλαίσιο. Είναι ιστορικό λάθος του ΚΚΕ να επιλέγει να αντιτάσσεται σε ένα  ευ­ρύ, α­ρι­στε­ρό, ρι­ζο­σπα­στι­κό, προο­δευ­τι­κό μέ­τω­πο για την έ­ξο­δο της χώρας α­πό την κρί­ση.

Τελευταία η Αλ. Παπαρήγα, καταχειροκροτούμενη και υμνούμενη από τους «Ταλιμπάν του Μνημονίου», έφτασε να καταγγείλει εμάς τους δήθεν «ευρωλάγνους» ως «λόμπι της δραχμής», υπό τα επιδοκιμαστικά χαμόγελα του κ. Σαμαρά. Ειλικρινά θλίβομαι. Καιρός είναι να δούμε κι εμείς τα πράγματα όπως είναι στο ΚΚΕ και όχι όπως θα θέλαμε να είναι…