Η ανακοίνωση της ΔΗΜΑΡ, το μήνυμα αισιοδοξίας πριν τη... μεγάλη μάχη και το αναπάντητο ερώτημα: Μήπως δουλευόμαστε, αγαπητοί;
«Το 'όχι' του 1940 είναι το 'όχι' του σήμερα στην αδράνεια, στην οπισθοδρόμηση και στην καθήλωση της Ελλάδας στο χθές. Είναι 'όχι' στο φασισμό, το ναζισμό και το ρατσιστικό μίσος» τονίζει η Δημοκρατική Αριστερά, σε ανακοίνωσή της για την επέτειο της 28ης Οκτωβρίου και προσθέτει:
«Η επέτειος του εορτασμού της 28ης Οκτωβρίου βρίσκει τη χώρα μας σε μια ιδιαίτερα δύσκολη και κρίσιμη στιγμή, με την κοινωνία να δοκιμάζεται σκληρά. Τώρα είναι η ώρα, για να υπάρξουν οι πολιτικές εκείνες που θα οδηγήσουν τη χώρα στη διέξοδο και θα προστατεύσουν τους πολίτες».
Ας υπενθυμίσουμε την αντίφαση:
"Όχι" στον φασισμό": ... Είπαν οι συγκυβερνώντες του κόμματος του Βορίδη και του Γεωργιάδη. Είπαν αυτοί που συμμετέχουν σε κυβέρνηση με Υπουργό τον Δένδια, ο οποίος (στην καλύτερη) συγκαλύπτει βασανιστήρια. Και δεν παραιτούνται, ούτε ο Δένδιας ούτε εκείνοι.
"Όχι" στον ρατσισμό": ... Είπαν εκείνοι που "ανέχονται" να συμμετέχουν σε μια κυβέρνηση η οποία διατηρεί σύγχρονα στρατόπεδα συγκέντρωσης και ασκεί απλώς μία στείρα κριτική στα εγκλήματα νεοναζί κατά μεταναστών και μη.
"...να υπάρξουν οι πολιτικές εκείνες που θα οδηγήσουν τη χώρα στη διέξοδο και θα προστατεύσουν τους πολίτες": "Είμαι στεναχωρημένος, αλλά τα νέα μέτρα είναι αναγκαία". Ενδιαφέρουσα η οπτική του κ. Κουβέλη, αλλά έχουμε την αίσθηση πως η περισσότερη φτώχεια και εξαθλίωση που θα φέρουν τα νέα μέτρα, δεν είναι ακριβώς προστασία για τους πολίτες. Είναι, όμως, σίγουρα προστασία για το υπάρχον σύστημα. Με τις τράπεζές του, με την ανεργία του, με την κατεστραμμένη του Πρόνοια, με την καταστολή του να το υπερασπίζεται. Είμαστε τώρα για αλλαγές;
left.gr
