Το στέλεχος της
ΔΗΜΑΡ και παραιτηθέν μέλος του Εθνικού Συμβουλίου του ΠΑΣΟΚ,
Νίκος Μπίστης, φανερά ενοχλημένος από την στάση του συναδέλφου
του Οδυσσέα Βουδούρη σχετικά με τα νέα μέτρα που θα επικυρώσει η
τρικομματική κυβέρνηση αφιέρωσε το σημερινό του άρθρο στο περιοδικό
«Μεταρρύθμιση» στις «εντυπώσεις που προσπαθεί να δημιουργήσει ο κ.
Βουδούρης».
Στο άρθρο του ο κ. Μπίστης βάλλει κατά του κ. Βουδούρη
κάνοντας λόγο για «ενστάσεις άνευ αντικειμένου και για απειλές για να γίνει το
δικό του». Ο κ. Μπίστης, δε, «βλέπει» ότι ο κ. Βουδούρης προσδοκά είτε την
έξοδο της ΔΗΜΑΡ από τον κυβερνητικό σχηματισμό είτε το φλέρτ
με τον ΣΥΡΙΖΑ.
Όπως χαρακτηριστικά αναφέρει ο Νίκος Μπίστης στο σημερινό του άρθρο:
«Το ωραίο είναι ότι ούτε ο Βουδούρης αμφισβητεί την αναγκαιότητα ανεύρεσης των 11,5 δις, ώστε όχι μόνο να εκταμιευτεί η δόση των 31,5 δις, αλλά και να μείνει η χώρα όρθια εντός της ευρωζώνης και να μην οδηγηθεί στη χρεοκοπία. Και πώς να την αμφισβητήσει, όταν ξέρει(;) ότι αυτή η μεγάλη τελευταία εκκρεμότητα προκύπτει ευθέως από τις υποχρεώσεις της χώρας και ότι αποτελεί όρο sine qua non για την επιμήκυνση της δημοσιονομικής προσαρμογής.
Μόνο που όταν φτάνει στο δια ταύτα, δηλαδή στο πού θα βρεθούν τα δις, τότε τα στρίβει δια της πεπατημένης, δηλαδή των αόριστων ισοδυνάμων , δηλαδή, σε τελευταία ανάλυση, δια της πάταξης της φοροδιαφυγής και της σπατάλης. Τον ακούσαμε πολλές φορές με περισσή ευκολία να καταφεύγει στην απάντηση αυτή.
Δεν χρειάζεται να είσαι διαπρεπής οικονομολόγος για να γνωρίζεις ότι ακόμα και αν ψηφιστεί το πιο πλήρες φορολογικό νομοσχέδιο, ακόμα και αν ως εκ θαύματος αποκτήσεις τον πιο αποτελεσματικό ελεγκτικό μηχανισμό, ακόμα και αν αρχίσουν αύριο το πρωί οι δίκες εξπρές που δρομολογεί ο Ρουπακιώτης, παρά ταύτα και πάλι απαιτείται χρόνος μέχρι να αρχίσουν να γεμίζουν τα ταμεία. Χρόνος που όλοι ξέρουμε ότι δεν υπάρχει. Άρα, οι ενστάσεις του Βουδούρη είναι άνευ αντικειμένου εφ’ όσον επιμένει στην αναγκαιότητα εξεύρεσης των 11,5 δις.
Είναι άλλο θέμα να προσπαθείς μέσα στο υπάρχον ασφυκτικό πλαίσιο να σώσεις τα 30 ευρώ στη σύνταξη του ΟΓΑ -όπως φαίνεται ότι πέτυχε ο Κουβέλης- και άλλο να απειλείς ότι αν δεν γίνει το δικό σου -πράγμα που εκ των προτέρων ξέρεις ότι δεν είναι εφικτό- θα καταψηφίσεις τα μέτρα. Και επειδή δεν είναι ανεξάρτητος βουλευτής, αλλά κομμάτι μιας αριστερής συλλογικότητας, δεν μπορεί να μην έχει σκεφτεί ότι αν και άλλοι επιλέξουν τη δική του «πολυτελή» στάση, θα βρεθούμε μπροστά σε μεγάλη κυβερνητική κρίση.
Δεν θέλω να τον αδικήσω, αλλά από τη μέχρι στιγμής στάση του και από τα δικά του λεγόμενα, νομίζω ότι ακριβώς αυτά επιδιώκει. Ήταν εξαρχής αντίθετος στη συμμετοχή της ΔΗΜΑΡ στην τρικομματική κυβέρνηση και δεν φάνηκε να συνειδητοποιεί ότι η απόφαση συμμετοχής στην κυβέρνηση δεν ήταν μια επιπόλαια έμπνευση της στιγμής, αλλά μια συνειδητή κίνηση με επιπτώσεις σε βάθος χρόνου, που δεν είναι εύκολο να μεταβληθεί υπό το καθεστώς πιέσεων αυτού του τύπου. Και ακριβώς επειδή τα έχει σκεφτεί όλα αυτά, σπεύδει να προτείνει και τη συνολική αλλαγή προσανατολισμού με την προσέγγιση στον ΣΥΡΙΖΑ.
Διατυπώνει την πρότασή του περίτεχνα («μας χωρίζουν πιο πολλά από την ΝΔ παρά από τον ΣΥΡΙΖΑ- τον ΣΥΡΙΖΑ ψήφισε ένα κομμάτι του λαού σαν εναλλακτική λύση»), εμμέσως πλην σαφέστατα στη συνέντευξή του στον Βασίλη Σκουρή, στη Real News. Προτείνει δηλαδή τον πρώτο (καταψήφιση των μέτρων) και τον τρίτο (συνεργασία με τον ΣΥΡΙΖΑ) κρίκο στην αλυσίδα που έχει στο μυαλό του. Μοιραία, πρέπει να μεσολαβήσει ο δεύτερος, που είναι η έξοδος της ΔΗΜΑΡ από την κυβέρνηση».
Όπως χαρακτηριστικά αναφέρει ο Νίκος Μπίστης στο σημερινό του άρθρο:
«Το ωραίο είναι ότι ούτε ο Βουδούρης αμφισβητεί την αναγκαιότητα ανεύρεσης των 11,5 δις, ώστε όχι μόνο να εκταμιευτεί η δόση των 31,5 δις, αλλά και να μείνει η χώρα όρθια εντός της ευρωζώνης και να μην οδηγηθεί στη χρεοκοπία. Και πώς να την αμφισβητήσει, όταν ξέρει(;) ότι αυτή η μεγάλη τελευταία εκκρεμότητα προκύπτει ευθέως από τις υποχρεώσεις της χώρας και ότι αποτελεί όρο sine qua non για την επιμήκυνση της δημοσιονομικής προσαρμογής.
Μόνο που όταν φτάνει στο δια ταύτα, δηλαδή στο πού θα βρεθούν τα δις, τότε τα στρίβει δια της πεπατημένης, δηλαδή των αόριστων ισοδυνάμων , δηλαδή, σε τελευταία ανάλυση, δια της πάταξης της φοροδιαφυγής και της σπατάλης. Τον ακούσαμε πολλές φορές με περισσή ευκολία να καταφεύγει στην απάντηση αυτή.
Δεν χρειάζεται να είσαι διαπρεπής οικονομολόγος για να γνωρίζεις ότι ακόμα και αν ψηφιστεί το πιο πλήρες φορολογικό νομοσχέδιο, ακόμα και αν ως εκ θαύματος αποκτήσεις τον πιο αποτελεσματικό ελεγκτικό μηχανισμό, ακόμα και αν αρχίσουν αύριο το πρωί οι δίκες εξπρές που δρομολογεί ο Ρουπακιώτης, παρά ταύτα και πάλι απαιτείται χρόνος μέχρι να αρχίσουν να γεμίζουν τα ταμεία. Χρόνος που όλοι ξέρουμε ότι δεν υπάρχει. Άρα, οι ενστάσεις του Βουδούρη είναι άνευ αντικειμένου εφ’ όσον επιμένει στην αναγκαιότητα εξεύρεσης των 11,5 δις.
Είναι άλλο θέμα να προσπαθείς μέσα στο υπάρχον ασφυκτικό πλαίσιο να σώσεις τα 30 ευρώ στη σύνταξη του ΟΓΑ -όπως φαίνεται ότι πέτυχε ο Κουβέλης- και άλλο να απειλείς ότι αν δεν γίνει το δικό σου -πράγμα που εκ των προτέρων ξέρεις ότι δεν είναι εφικτό- θα καταψηφίσεις τα μέτρα. Και επειδή δεν είναι ανεξάρτητος βουλευτής, αλλά κομμάτι μιας αριστερής συλλογικότητας, δεν μπορεί να μην έχει σκεφτεί ότι αν και άλλοι επιλέξουν τη δική του «πολυτελή» στάση, θα βρεθούμε μπροστά σε μεγάλη κυβερνητική κρίση.
Δεν θέλω να τον αδικήσω, αλλά από τη μέχρι στιγμής στάση του και από τα δικά του λεγόμενα, νομίζω ότι ακριβώς αυτά επιδιώκει. Ήταν εξαρχής αντίθετος στη συμμετοχή της ΔΗΜΑΡ στην τρικομματική κυβέρνηση και δεν φάνηκε να συνειδητοποιεί ότι η απόφαση συμμετοχής στην κυβέρνηση δεν ήταν μια επιπόλαια έμπνευση της στιγμής, αλλά μια συνειδητή κίνηση με επιπτώσεις σε βάθος χρόνου, που δεν είναι εύκολο να μεταβληθεί υπό το καθεστώς πιέσεων αυτού του τύπου. Και ακριβώς επειδή τα έχει σκεφτεί όλα αυτά, σπεύδει να προτείνει και τη συνολική αλλαγή προσανατολισμού με την προσέγγιση στον ΣΥΡΙΖΑ.
Διατυπώνει την πρότασή του περίτεχνα («μας χωρίζουν πιο πολλά από την ΝΔ παρά από τον ΣΥΡΙΖΑ- τον ΣΥΡΙΖΑ ψήφισε ένα κομμάτι του λαού σαν εναλλακτική λύση»), εμμέσως πλην σαφέστατα στη συνέντευξή του στον Βασίλη Σκουρή, στη Real News. Προτείνει δηλαδή τον πρώτο (καταψήφιση των μέτρων) και τον τρίτο (συνεργασία με τον ΣΥΡΙΖΑ) κρίκο στην αλυσίδα που έχει στο μυαλό του. Μοιραία, πρέπει να μεσολαβήσει ο δεύτερος, που είναι η έξοδος της ΔΗΜΑΡ από την κυβέρνηση».
