"'Εφεραν τον Victor και τον διέταξαν να βάλει τα χέρια του στο τραπέζι.
Στα χέρια του αξιωματικού εμφανίστηκε ένα τσεκούρι. Με ένα κοφτό χτύπημα
έκοψε τα δάχτυλα του αριστερού χεριού και με ένα άλλο τα δάχτυλα του
δεξιού χεριού. Ακούσαμε τα δάχτυλα να πέφτουν στο ξύλινο πάτωμα. Το σώμα
του Victor σωριάστηκε με όλο του το βάρος. 6.000 κρατούμενοι ούρλιαξαν
ταυτόχρονα. Ο αξιωματικός κινήθηκε προς τον τραγουδιστή-κιθαρίστα
φωνάζοντας "τραγούδα τώρα για την πουτάνα τη μάνα σου", και συνέχισε να
τον χτυπάει. Ξαφνικά ο Victor προσπάθησε με κόπο να σηκωθεί και σαν
υπνοβάτης πήγε προς τις κερκίδες με ασταθή βήματά και ακούστηκε η φωνή
του που μας έλεγε: "Θα ευχαριστήσουμε τον αρχηγό". 'Υψωσε τα χέρια του
που έσταζαν αίμα και με μια αγωνιώδη φωνή, άρχισε να τραγουδάει τον ύμνο
της Λαϊκής Ενότητας. 'Ολοι τον μιμήθηκαν κι αυτό έκανε τους
στρατιωτικούς να αφηνιάσουν. Ο Victor δέχτηκε μία ριπή και διπλώθηκε στα
δύο. Κι άλλες ριπές ακούστηκαν που σημάδευαν όσους ήταν εκεί και είχαν
τραγουδήσει μαζί με τον Victor. Τα σώματα έπεφταν το ένα πάνω στο
άλλο, γεμάτα από σφαίρες. Οι κραυγές των τραυματιών ήταν τρομακτικές.
Αλλά ο Victor δεν τις άκουγε. Ήταν νεκρός. " (μαρτυρία του χιλιανού
συγγραφέα Miguel Cabezas).Lifo.gr
