Απόσπασμα του άρθρου στο TVXS.gr
Θεωρώ, ότι, έτσι όπως είναι τα πράγματα αυτή
τη στιγμή, ο Σύριζα ήταν εκείνο το ριζοσπαστικό κόμμα που πρότεινε δύο
πράγματα, τα οποία φαίνεται να γίνονται αποδεκτά, από μεγάλα τμήματα του
ελληνικού λαού.Το πρώτο είναι η ενότητα της Αριστεράς πάνω στο ζήτημα: Καταγγελία
του Μνημονίου. Ο Σύριζα δεν είπε, έλα ΚΚΕ, έλα ΔΗΜΑΡ, έλατε Οικολόγοι,
ελάτε όσοι κινείστε, γενικότερα, σε αυτό που λέμε Αριστερά, να κάνουμε
μία κυβέρνηση. Διότι, γνωρίζει, ότι υπάρχουν μεγάλες διαφορές. Όμως
είπε, ελάτε, μόνο για το θέμα του μνημονίου.
Και εδώ, θεωρώ ότι είναι απαράδεκτη η στάση του ΚΚΕ, κάνω μία
παρένθεση να πω ότι αυτό το κόμμα, δεν θα το βρίσω ποτέ και θα το
σέβομαι διότι έχει μία ιστορία αγώνων και θυσιών που πλησιάζει τα 100
χρόνια, διαφωνώ όμως, κάθετα, με τη στάση του, διότι, υπενθυμίζω ότι σε
μια πολύ κρίσιμη περίοδο που περνούσε η χώρα μας, δηλαδή, εννοώ, στην
Κατοχή, από τους Γερμανούς ναζιστές, το 1941 – 1944, όταν δημιουργήθηκε
το ΕΑΜ και έφτασε να εκφράζει το 80% του ελληνικού λαού. Δεν ήταν όλοι
αυτοί κομμουνιστές. Οι κομμουνιστές δεν ήταν παραπάνω από 5-6%. Τότε,
όμως, με στόχο να αντισταθούμε στους κατακτητές, συσπειρώθηκε τόσος
κόσμος.
Ε, αυτό είναι που προτείνει ο Σύριζα: Ελάτε, ρε παιδιά, να
μπορέσουμε να αντισταθούμε ακόμα καλύτερα, για να ξεφύγουμε από τη
λαίλαπα κι από την καταστροφή που επιφέρει το μνημόνιο.
Αυτό είναι το ένα. Το δεύτερο είναι, ό,τι, τον τελευταίο χρόνο, για
πρώτη φορά, έστω ανεπαρκώς, γιατί δεν θέλω να το παίξω… οπαδικά, ο
Σύριζα διετύπωσε μία σειρά μέτρων που αφορούν μια μεταβατική περίοδο.
Αυτό, δεν το είχε κάνει ποτέ κόμμα της Αριστεράς. Ή θα μιλούσε ενάντια
σε κάποια μέτρα, ή θα μιλούσε για τη… Δευτέρα Παρουσία, δηλ. πότε θα
γινόταν ο Σοσιαλισμός.
Αντίθετα, ο Σύριζα, εδώ και ένα χρόνο, έχει αρχίσει να διατυπώνει
-θα το ξαναπώ για να το εμπεδώσετε: έστω ανεπαρκώς!- ένα σχέδιο.
Αυτά τα δύο πράγματα, με έκαναν να ταχτώ με το μέρος του Σύριζα σε
αυτές τις εκλογές και να θεωρήσω, ότι πρέπει όλοι όσοι έχουμε
παρεμφερείς απόψεις και πιστεύουμε ότι το μνημόνιο είναι ήδη καταστροφή,
να τον υποστηρίξουμε, διότι μόνο με μία τέτοια εκδοχή, έχουμε
πιθανότητες να ξεπεράσουμε έστω μεσοπρόθεσμα –όχι μικροπρόθεσμα– αυτό το
τεράστιο πρόβλημα, το οποίο σέρνει όλον τον ελληνικό λαό, στην
καταστροφή.
Και σε ότι αφορά την περίφημη διγλωσσία που τον κατηγορούν, έχω να
πω το εξής: Κατ’ αρχήν, ποιος τον κατηγορεί; Το Πασοκ; Που ήταν
υπερασπιστής του μνημονίου και τώρα ούτε λίγο, ούτε πολύ, βγαίνει ο
Βενιζέλος και κάποιοι άλλοι εναντίον του μνημονίου; Που έκάναν, δηλαδή,
το άσπρο - μαύρο και τώρα το μαύρο - άσπρο; Ή η ΔΗΜΑΡ –θα το ξαναπώ- η
οποία μας τάραξε με το ζήτημα «κατηγορώ τον Σύριζα γιατί δεν έγινε
κυβέρνηση, ενώ έπρεπε να γίνει κυβέρνηση και πάμε λανθασμένα για
εκλογές», αλλά, δεν καταλαβαίνω, με αυτή τη λογική, γιατί δεν έκανε
κυβέρνηση με την ΝΔ και το Πασοκ; Είχαν 168 βουλευτές. Όμως, κρύβει το
γιατί! Γιατί, αν έκανε κυβέρνηση και σε 6 μήνες ξαναγίνονταν εκλογές, ο
Κουβέλης θα έψαχνε να βρει την ψήφο της γυναίκας του. Και αντί να το πει
έτσι, το κρύβει, άρα και αυτός λειτουργεί με λαϊκίστικο τρόπο.
Για την περίφημη, λοιπόν, διγλωσσία, ή τριγλωσσία - τετραγλωσσία,
όπως θέλετε πείτε το, ένα κόμμα του 4,5% φτάνει το Μάιο να γίνει 17%,
και στη χειρότερη περίπτωση στις εκλογές να γίνει 25%, αντιλαμβάνεστε
ότι δεν είναι δυνατόν μέσα σε δύο μήνες να αφομοιωθεί η νέα
πραγματικότητα. Δέκα Λένιν να έκρυβε ο Σύριζα μέσα στους κόλπους του,
πάλι δεν θα μπορούσαν να αφομοιώσουν αυτή τη νέα πραγματικότητα.
εδώ διαβάστε όλο το άρθρο
