Του Β. Αναστασόπουλου
Ενόχλησε, λοιπόν, ο Αλέξης Τσίπρας…
Ποιους όμως; Τους Γερμανούς πρώτα και κύρια, που, σαν να μην έφταναν οι ωμές
τους παρεμβάσεις στην πολιτική και οικονομική ζωή του τόπου, επιχειρούν να
περάσουν τη δική τους «γραμμή» για την Ελλάδα και μέσα από ΜΜΕ όπως το
«φερέφωνο» του Βερολίνου, περιοδικό Der Spiegel και η λαϊκή φυλλάδα Bild, που
έσπευσαν να ζωγραφίσουν με μελανά χρώματα το πορτραίτο του προέδρου της
Κοινοβουλευτικής Ομάδας του ΣΥΡΙΖΑ.
«Άξεστος εκβιαστής», κατά το Spiegel, ο κ. Τσίπρας.
Για να μιλάνε για εκβιασμούς οι Γερμανοί, κάτι θα ξέρουν, ως «ειδικοί» επί του
θέματος… Γιατί όμως του αποδίδουν αυτόν το
χαρακτηρισμό; Επειδή ο ίδιος κάνει λόγο για επαναδιαπραγμάτευση του χρέους και
διαγραφή μέρους αυτού, προβάλλοντας ως «άσο στο μανίκι» την απειλή της
χρεοκοπίας, για την οποία Ευρώπη και ΗΠΑ «καίγονται» πολύ περισσότερο, απ’ ότι
η ίδια η Ελλάδα. Ως πολίτες, είναι η αλήθεια, δεν περιμένουμε από καμία
Κομισιόν, Fitch ή Standard & Poor’s να μας το πει: γνωρίζουμε πολύ καλύτερα
από τον καθένα εάν έχουμε χρεοκοπήσει ή όχι και μια ματιά στην τσέπη μας αρκεί,
για να διαπιστώσουμε την πραγματικότητα… Και το γεγονός είναι ότι, πράγματι, η
εθελοντική ελληνική χρεοκοπία είναι ένα ισχυρό «χαρτί», το οποίο όμως δεν έπεσε
ποτέ στο τραπέζι των διαπραγματεύσεων…
Ενοχλεί όμως ο Αλέξης Τσίπρας και πολλούς στο
εσωτερικό. Η επιστολή του, μάλιστα, προς τους Ευρωπαίους αξιωματούχους, με την
οποία υπογράμμιζε το προφανές -ότι δηλαδή η κυβέρνηση Παπαδήμου στερείται
δημοκρατικής νομιμοποίησης- προκάλεσε ποικίλες αντιδράσεις. Για πολλούς ήταν
καλοδεχούμενη, καθώς πιστοποιεί την ύπαρξη ενός πολιτικού ανδρός που δεν
«μασάει» τα λόγια του, ενώ για άλλους ήταν μια κίνηση «μεγαλοϊδεατισμού» από
τον ηγέτη μιας παράταξης που, από το 5% των τελευταίων εθνικών εκλογών,
φαίνεται να πιστεύει τώρα ότι είναι έτοιμη να κυβερνήσει.
Δεν γνωρίζω εάν πράγματι ο ΣΥΡΙΖΑ είναι έτοιμος να
κυβερνήσει… Πιστεύω όμως ότι, εάν ο λαός του αναθέσει αυτήν την εντολή, θα
είναι πολύ πιο σεβαστός από έναν υπηρεσιακό πρωθυπουργό και μια εξαμβλωματική
κυβέρνηση, που ξεκίνησε με τρία κόμματα και στην πορεία έμεινε με δύο, τα οποία
δεν χάνουν ευκαιρία να αντιπολιτεύονται μεταξύ τους στα επουσιώδη, αν και στα
βασικά (μνημόνιο, εφαρμοστικοί νόμοι) έχουν συμφωνήσει, έπειτα από ένα σερί
παλινωδιών…
Όσο για τη «δήλωση προθέσεων» του κ. Τσίπρα,
προσπάθησα πολύ να βρω έστω και ένα σημείο, στο οποίο να διαφωνώ, αλλά εις
μάτην… Έχει άδικο ο επικεφαλής του ΣΥΡΙΖΑ, όταν λέει ότι η κυβέρνηση Παπαδήμου
δεν είναι εκλεγμένη από τον ελληνικό λαό; Όταν υπογραμμίζει ότι τα δύο κόμματα
που την στηρίζουν, εμφανίστηκαν στην εκλογική αναμέτρηση του 2009 με εκ
διαμέτρου αντίθετα πολιτικά προγράμματα, από αυτά που τελικά εφάρμοσε η
κυβέρνηση Παπανδρέου και στη συνέχεια η συγκυβέρνηση ΠΑΣΟΚ – ΝΔ; Όταν παρατηρεί
ότι ο ελληνικός λαός έχει συστηματικά παραπληροφορηθεί για την ένταση και τη
διάρκεια των μέτρων, τα οποία, σημειωτέον, έχουν επανειλημμένα αποτύχει; Όταν
επισημαίνει ότι η νέα δανειακή σύμβαση, που δεσμεύει τη χώρα για τα επόμενα
30-40 χρόνια, ψηφίστηκε εκβιαστικά από τους βουλευτές μέσα σε μία μόνο
κοινοβουλευτική συνεδρίαση, χωρίς να έχει προηγηθεί διάλογος και επαρκής
ενημέρωση; Όταν μία πολύ μεγάλη μερίδα του ελληνικού λαού, ασχέτως αν
εκφράζεται από τον κ. Τσίπρα ή όχι, έχει εμπράκτως αποδείξει την εναντίωσή της στα
εφαρμοζόμενα και τα μελλοντικά μέτρα; Όταν αναφέρεται, ουσιαστικά, σε κατάργηση
των δημοκρατικών θεσμών και απώλεια της εθνικής κυριαρχίας;
Όχι, δεν έχει άδικο ο κ. Τσίπρας… Απλώς «ξενίζει»
εκείνους που αδημονούν να κυβερνήσουν την επομένη των εκλογών, έστω και αν αυτή
θα είναι πραγματικά η πρώτη φορά που θα παραλάβουν «χάος» και «καμένη γη»…
Ενοχλεί όσους ευαγγελίζονται μια μετεκλογική συνεργασία του απαρχαιωμένου και
αποτυχημένου δικομματισμού… «Χαλάει» αυτούς που συνήθισαν τον στείρο, «ξύλινο»
λόγο άλλων εποχών από μια Αριστερά που φοβάται να κυβερνήσει… Ποιος ξέρει; Εάν
ο κ. Τσίπρας προερχόταν από το ΠΑΣΟΚ ή τη ΝΔ, οι περισσότεροι μάλλον θα
έσπευδαν να τον αποθεώσουν… Ή αν ακόμα ήταν ένας Βρετανός ευρωβουλευτής, με το
όνομα Νάιτζελ Φάρατζ, ο οποίος λίγο-πολύ αποθεώνεται από τους Έλληνες και τον
λατρεύουν τα ΜΜΕ, όταν λέει τα ίδια πράγματα στους Ευρωπαίους ηγέτες, έχοντας
μάλιστα το προνόμιο να τους την «πέφτει» από τα έδρανα του Ευρωκοινοβουλίου…
Αλλά να τα λέει ο κ. Τσίπρας του ΣΥΡΙΖΑ; Πώς τολμά
να σηκώνει κεφάλι, σε μια Ελλάδα που δεν έμαθε να κυβερνάται από κανέναν άλλο,
πλην του ΠΑΣΟΚ και της ΝΔ;
