Όταν η ιστορία επαναλαμβάνεται ως τραγωδία

Οι άνθρωποι που θέλουν να ζήσουν δεν θέλουν να βλέπουν να σκοτώνονται άνθρωποι όταν κατεβαίνουν στο δρόμο

Είμαι βαθιά σοκαρισμένη, κι όπως χιλιάδες κόσμου που επέστρεψαν από τη χθεσινή συγκέντρωση, μοιράζομαι το αίσθημα ματαίωσης, απογοήτευσης και βαθιάς πίκρας. Αντί οι άνθρωποι σήμερα να γυρίζουν στις δουλειές τους με το κεφάλι ψηλά, μετά από δύο μέρες που σύσσωμη η ελληνική κοινωνία βγήκε τους δρόμους, το κεφάλι με δυσκολία στέκεται στους ώμους, ενώ δυσκολεύεται να πάρει στροφές αισιοδοξίας και να αναπαραστήσει ένα πιο ελπιδοφόρο μέλλον. Η αντιπαράθεση σχετικά με το ποιος φέρει την ευθύνη για το θάνατο του Δημήτρη Κοτσαρίδη -είχε όνομα ο άνθρωπος, όπως όνομα έχουν όλοι οι νεκροί- το μόνο αποτέλεσμα που έχει είναι να αναπαράγει την παράνοια και τη βαθιά παρακμή που συμπυκνώνουν τα γεγονότα των οποίων μάρτυρες γίναμε χθες το μεσημέρι.

Αναλυτικά όλο το άρθρο http://www.rednotebook.gr/details.php?id=3475