(Υβόν Κινιού, «Καρλ Μαρξ», εκδόσεις «Τόπος»)
Η οικονομική κρίση έφερε στην πρώτη γραμμή της επικαιρότητας τον Μαρξ και το έργο του. Και ήταν φυσικό, καθώς μεγάλο μέρος αυτού του έργου αποτελεί την πιο διεισδυτική ανάλυση του τρόπου λειτουργίας του καπιταλισμού, των αντιφάσεών του και των κρίσεων.
Εξ αντανακλάσεως έγιναν επίκαιροι και παλιοί και νέοι επικριτές του Μαρξ και των ιδεών του, που συχνά διακήρυσσαν ότι ήταν ξεπερασμένος και θεωρητικά νεκρός. Ανησύχησαν δικαιολογημένα, γιατί γνωρίζουν ότι κάθε νίκη στο πεδίο των ιδεών συμβαδίζει, αν δεν προηγείται, με μια πολιτική κατίσχυση. Παράλληλα, ενισχύθηκε και το ενδιαφέρον των νοσταλγών της στρέβλωσης του έργου του Μαρξ, που νιώθουν κι αυτοί την ανάγκη να είναι παρόντες στη συζήτηση που άνοιξε. Μια συζήτηση που μόνο για την καλοπιστία της και τον ακαδημαϊκό χαρακτήρα της δεν διακρίνεται.
Μπορείτε να φανταστείτε τις πολλαπλές δυσκολίες που αντιμετωπίζει, μέσα σ’ ένα τέτοιο περιβάλλον, όποιος επιχειρεί να προσεγγίσει για πρώτη φορά το έργο και τις ιδέες του Μαρξ. Μπορεί η επικαιρότητα να τον διευκολύνει, ως έναυσμα, αλλά αποτελεί εμπόδιο, που χρειάζεται να υπερπηδηθεί, το γεγονός ότι μεγάλο μέρος της συζήτησης διεξάγεται επιφανειακά, μέσω του τύπου, με παρωχημένο τρόπο, με ελάχιστη αντικειμενικότητα, έμμεσα, δηλαδή δι’ «αντιπροσώπων» του Μαρξ.
Αναλυτικά
http://www.epohi.gr/portal/theoria/10095-%CE%9F-%CE%9C%CE%B1%CF%81%CE%BE-%CF%87%CF%89%CF%81%CE%AF%CF%82-%CF%83%CF%84%CE%B5%CF%81%CE%B5%CF%8C%CF%84%CF%85%CF%80%CE%B1
