του Σταύρου Καπάκου
Λέγεται πως όσοι έχουν συνείδηση της Ιστορίας δεν οδηγούν τα πράγματα στην καταστροφή ούτε γίνονται άδικοι. Αυτή η ευριπίδειος αντίληψη για την Ιστορία φαίνεται πως δεν ισχύει για τα κόμματα της Ευρωδεξιάς, που δίνουν μάχη οπισθοφυλακής ως πλαγιοφύλακες του Σόιμπλε στην Ευρωπαϊκή Ένωση.
Ο σημερινός αρχηγός της Ν.Δ. δεν κρύβει την προσδοκία του να επανέλθει στη διακυβέρνηση της χώρας μέσω της σκλήρυνσης της στάσης του Βερολίνου. Ποντάρει στη λεγόμενη αριστερή παρένθεση, εκτιμώντας πως η νέα κυβέρνηση θα καταρρεύσει μετά την κρίση που θα ξεσπάσει λόγω της σκληρής στάσης των εταίρων.
Το σύστημα Σαμαρά, υπό αμφισβήτηση στο εσωτερικό, αλλά με διασυνδέσεις στο εξωτερικό, "παίζει" και σήμερα σε αυτή τη γραμμή, εξ ου και η απόφαση του Ευρωπαϊκού Λαϊκού Κόμματος, η οποία όχι μόνο δεν στήριζε τη διαπραγματευτική θέση της νέας ελληνικής κυβέρνησης, αλλά της έβαζε τρικλοποδιά, υιοθετώντας όλες τις θέσεις της Ευρωδεξιάς για τα Μνημόνια, τους κανόνες και το ασφυκτικό πλαίσιο υποταγής της ελληνικής πλευράς. Η Ευρωδεξιά και ο Σαμαράς ποντάρουν στη δοκιμασία της χώρας, δεν θέλουν πραγματικά επιτυχή έκβαση της διαπραγμάτευσης.
Άραγε, τι σημαίνει το "ο κ. Τσίπρας θα πρέπει να σεβαστεί όλες τις δεσμεύσεις της προηγούμενης κυβέρνησης", όπως ζητεί το Ευρωπαϊκό Λαϊκό Κόμμα, με τη σύμφωνη γνώμη του Σαμαρά; Πώς είναι δυνατόν να διαπραγματευθεί μια κυβέρνηση αν δεν μπορεί να συζητήσει για την αλλαγή ορισμένων όρων; Έπρεπε, εν προκειμένω, να διεκδικήσει η νέα ελληνική κυβέρνηση μείωση των υπερβολικών πλεονασμάτων της τάξεως 3%-4,5% ή όχι; Έπρεπε να δηλώσει πως δεν πρόκειται να προχωρήσει σε νέες περικοπές στις συντάξεις ή όχι; Αυτά συνιστούν ρήξη με τους εταίρους ή πρόκειται για αναγκαία διαπραγματευτικά βήματα;
Ενδεικτική, από αυτή την άποψη, είναι και η χθεσινή διαρροή Σαμαρά μετά τη συνεδρίαση του Πολιτικού Συμβουλίου της Ν.Δ.: "Η επιμονή στο λάθος είναι χειρότερο λάθος" ανέφερε, στρέφοντας και πάλι τα πυρά του αποκλειστικά κατά της νέας ελληνικής κυβέρνησης, την ώρα που ο Σόιμπλε, χωρίς διάθεση υπερβολής, ξεσάλωνε με απειλές και επίδειξη ισχύος. Χάθηκε ο κόσμος να του κάνουν μια, τυπική έστω, υπόδειξη να επιδείξει αυτοσυγκράτηση;
Αν όντως η θέση της σημερινής ηγεσίας της Ν.Δ. είναι η έξοδος από το Μνημόνιο, όπως έλεγε προεκλογικά, γιατί δεν στηρίζει την ελληνική θέση για μια ενδιάμεση μεταβατική συμφωνία; Ισχύουν ή όχι οι δεσμεύσεις Σαμαρά που περιλαμβάνονται στο e-mail Χαρδούβελη για να ολοκληρωθεί η αξιολόγηση, όπως ζητεί μετ' επιτάσεως η Ν.Δ.; Αν δεν ισχύουν, τότε πώς θα κλείσει η αξιολόγηση; Έχει κάνει η ίδια διαπραγματεύσεις και έχει πετύχει ευνοϊκότερους όρους; Ποιοι είναι αυτοί και δεν μπορούμε να τους μάθουμε;
Στην ανακοίνωση που εξέδωσε η Ν.Δ., μετά την "τορπίλη Σόιμπλε" στο Eurogroup, το παίζει "Ελβετός μεσολαβητής", ασκώντας κριτική για "το αδιέξοδο που παρατηρήθηκε", χωρίς να στηρίζει την ελληνική θέση, ενώ αποφεύγει να ασκήσει ίχνος κριτικής στους εταίρους για το τελεσίγραφο στη χώρα μας. Και δεν φτάνει αυτό. Ο σημερινός αρχηγός της Ν.Δ. επιχείρησε αμέσως μετά να εμφανιστεί ως επικεφαλής "των φιλοευρωπαϊκών δυνάμεων", ζητώντας από το Ποτάμι και το ΠΑΣΟΚ να συστρατευθούν μαζί του, να στήσουν μέτωπο απέναντι στην ελληνική κυβέρνηση και πάλι αποφεύγοντας να πει το παραμικρό για το τελεσίγραφο.
Τα πυρά του Σαμαρά στρέφονται αποκλειστικά κατά της νέας κυβέρνησης, ενώ αφήνει στο απυρόβλητο τους εταίρους. Ο ρόλος του πλαγιοφύλακα του Σόιμπλε αδικεί την ελληνική Κεντροδεξιά, φαίνεται όμως πως αρέσει στον Σαμαρά. Η στάση του αυτή θα οξύνει την κρίση πολιτικής εκπροσώπησης της άλλοτε κραταιάς Κεντροδεξιάς, ανεξαρτήτως της έκβασης της διαπραγμάτευσης.
Λέγεται πως όσοι έχουν συνείδηση της Ιστορίας δεν οδηγούν τα πράγματα στην καταστροφή ούτε γίνονται άδικοι. Αυτή η ευριπίδειος αντίληψη για την Ιστορία φαίνεται πως δεν ισχύει για τα κόμματα της Ευρωδεξιάς, που δίνουν μάχη οπισθοφυλακής ως πλαγιοφύλακες του Σόιμπλε στην Ευρωπαϊκή Ένωση.
Ο σημερινός αρχηγός της Ν.Δ. δεν κρύβει την προσδοκία του να επανέλθει στη διακυβέρνηση της χώρας μέσω της σκλήρυνσης της στάσης του Βερολίνου. Ποντάρει στη λεγόμενη αριστερή παρένθεση, εκτιμώντας πως η νέα κυβέρνηση θα καταρρεύσει μετά την κρίση που θα ξεσπάσει λόγω της σκληρής στάσης των εταίρων.
Το σύστημα Σαμαρά, υπό αμφισβήτηση στο εσωτερικό, αλλά με διασυνδέσεις στο εξωτερικό, "παίζει" και σήμερα σε αυτή τη γραμμή, εξ ου και η απόφαση του Ευρωπαϊκού Λαϊκού Κόμματος, η οποία όχι μόνο δεν στήριζε τη διαπραγματευτική θέση της νέας ελληνικής κυβέρνησης, αλλά της έβαζε τρικλοποδιά, υιοθετώντας όλες τις θέσεις της Ευρωδεξιάς για τα Μνημόνια, τους κανόνες και το ασφυκτικό πλαίσιο υποταγής της ελληνικής πλευράς. Η Ευρωδεξιά και ο Σαμαράς ποντάρουν στη δοκιμασία της χώρας, δεν θέλουν πραγματικά επιτυχή έκβαση της διαπραγμάτευσης.
Άραγε, τι σημαίνει το "ο κ. Τσίπρας θα πρέπει να σεβαστεί όλες τις δεσμεύσεις της προηγούμενης κυβέρνησης", όπως ζητεί το Ευρωπαϊκό Λαϊκό Κόμμα, με τη σύμφωνη γνώμη του Σαμαρά; Πώς είναι δυνατόν να διαπραγματευθεί μια κυβέρνηση αν δεν μπορεί να συζητήσει για την αλλαγή ορισμένων όρων; Έπρεπε, εν προκειμένω, να διεκδικήσει η νέα ελληνική κυβέρνηση μείωση των υπερβολικών πλεονασμάτων της τάξεως 3%-4,5% ή όχι; Έπρεπε να δηλώσει πως δεν πρόκειται να προχωρήσει σε νέες περικοπές στις συντάξεις ή όχι; Αυτά συνιστούν ρήξη με τους εταίρους ή πρόκειται για αναγκαία διαπραγματευτικά βήματα;
Ενδεικτική, από αυτή την άποψη, είναι και η χθεσινή διαρροή Σαμαρά μετά τη συνεδρίαση του Πολιτικού Συμβουλίου της Ν.Δ.: "Η επιμονή στο λάθος είναι χειρότερο λάθος" ανέφερε, στρέφοντας και πάλι τα πυρά του αποκλειστικά κατά της νέας ελληνικής κυβέρνησης, την ώρα που ο Σόιμπλε, χωρίς διάθεση υπερβολής, ξεσάλωνε με απειλές και επίδειξη ισχύος. Χάθηκε ο κόσμος να του κάνουν μια, τυπική έστω, υπόδειξη να επιδείξει αυτοσυγκράτηση;
Αν όντως η θέση της σημερινής ηγεσίας της Ν.Δ. είναι η έξοδος από το Μνημόνιο, όπως έλεγε προεκλογικά, γιατί δεν στηρίζει την ελληνική θέση για μια ενδιάμεση μεταβατική συμφωνία; Ισχύουν ή όχι οι δεσμεύσεις Σαμαρά που περιλαμβάνονται στο e-mail Χαρδούβελη για να ολοκληρωθεί η αξιολόγηση, όπως ζητεί μετ' επιτάσεως η Ν.Δ.; Αν δεν ισχύουν, τότε πώς θα κλείσει η αξιολόγηση; Έχει κάνει η ίδια διαπραγματεύσεις και έχει πετύχει ευνοϊκότερους όρους; Ποιοι είναι αυτοί και δεν μπορούμε να τους μάθουμε;
Στην ανακοίνωση που εξέδωσε η Ν.Δ., μετά την "τορπίλη Σόιμπλε" στο Eurogroup, το παίζει "Ελβετός μεσολαβητής", ασκώντας κριτική για "το αδιέξοδο που παρατηρήθηκε", χωρίς να στηρίζει την ελληνική θέση, ενώ αποφεύγει να ασκήσει ίχνος κριτικής στους εταίρους για το τελεσίγραφο στη χώρα μας. Και δεν φτάνει αυτό. Ο σημερινός αρχηγός της Ν.Δ. επιχείρησε αμέσως μετά να εμφανιστεί ως επικεφαλής "των φιλοευρωπαϊκών δυνάμεων", ζητώντας από το Ποτάμι και το ΠΑΣΟΚ να συστρατευθούν μαζί του, να στήσουν μέτωπο απέναντι στην ελληνική κυβέρνηση και πάλι αποφεύγοντας να πει το παραμικρό για το τελεσίγραφο.
Τα πυρά του Σαμαρά στρέφονται αποκλειστικά κατά της νέας κυβέρνησης, ενώ αφήνει στο απυρόβλητο τους εταίρους. Ο ρόλος του πλαγιοφύλακα του Σόιμπλε αδικεί την ελληνική Κεντροδεξιά, φαίνεται όμως πως αρέσει στον Σαμαρά. Η στάση του αυτή θα οξύνει την κρίση πολιτικής εκπροσώπησης της άλλοτε κραταιάς Κεντροδεξιάς, ανεξαρτήτως της έκβασης της διαπραγμάτευσης.
