Στην πίεση που προσπαθεί να ασκήσει η κυβέρνηση στους βουλευτές για να
εκλέξουν τώρα Πρόεδρο της Δημοκρατίας, χρησιμοποιεί κατά κόρον το
επιχείρημα της δήθεν παραβίασης του Συντάγματος. Με απλά λόγια
ισχυρίζεται ότι η άρνηση υπερψήφισης ενός υποψήφιου Προέδρου αποτελεί
εκτροπή των θεσμών. Ότι οι βουλευτές έχουν θεσμικό καθήκον να εκλέξουν
τώρα Πρόεδρο.
Πρόκειται, όχι μόνο για ψεύδος, αλλά και για αντιστροφή της πραγματικότητας. Διότι, στην ουσία, προσπάθεια εκτροπής αποτελεί ο εκβιασμός της κυβέρνησης για «υποχρεωτική» εκλογή του Προέδρου της Δημοκρατίας.
Εξηγούμαι. Αν ο νομοθέτης ήθελε να καταστήσει «υποχρεωτική» την εκλογή προέδρου, θα είχε θεσπίσει ένα Σύνταγμα το οποίο θα προέβλεπε κάτι ανάλογο με αυτό που προβλέπει το κράτος του Βατικανού για την εκλογή του Πάπα. Πράγματι, στο Βατικανό, οι καρδινάλιοι κλειδώνονται στην αίθουσα συνεδριάσεων και απαγορεύεται να εξέλθουν μέχρι να βγει ο περίφημος «άσπρος καπνός» από την καμινάδα, όσες ψηφοφορίες και να χρειαστεί να γίνουν.
Τέτοια διαδικασία βέβαια δεν προβλέπεται από το ελληνικό Σύνταγμα. Αντιθέτως, αυτό προβλέπει αυστηρά τρεις ψηφοφορίες και ορίζει ξεκάθαρα τι πρέπει, συνταγματικά, να γίνει σε περίπτωση που δεν εκλεγεί κανείς. Συγκεκριμένα προβλέπει ότι διαλύεται η Βουλή και καλείται ο λαός να εκλέξει νέα Βουλή, η οποία προχωράει σε εκλογή Προέδρου με απλή αναλογική. Πιο ξεκάθαρο δεν γίνεται!
Μπορεί να μας αρέσει ή να μην μας αρέσει το Σύνταγμα. Αλλά είναι ξεκάθαρο ότι η συνταγματική ομαλότητα προβλέπει την περίπτωση μη εκλογής Προέδρου ως ομαλή περίπτωση και ορίζει πολύ συγκεκριμένα τη συνταγματική διαδικασία που πρέπει να ακολουθηθεί. Όσοι μιλούν για εκτροπή της συνταγματικής ομαλότητας, συνειδητά ή μη, δεν αντιλαμβάνονται ότι οι ίδιοι γίνονται παράγοντες ανωμαλίας.
* O Οδυσσέας Βουδούρης είναι βουλευτής Β' Αθήνας, Κοινωνία Πρώτα
Πρόκειται, όχι μόνο για ψεύδος, αλλά και για αντιστροφή της πραγματικότητας. Διότι, στην ουσία, προσπάθεια εκτροπής αποτελεί ο εκβιασμός της κυβέρνησης για «υποχρεωτική» εκλογή του Προέδρου της Δημοκρατίας.
Εξηγούμαι. Αν ο νομοθέτης ήθελε να καταστήσει «υποχρεωτική» την εκλογή προέδρου, θα είχε θεσπίσει ένα Σύνταγμα το οποίο θα προέβλεπε κάτι ανάλογο με αυτό που προβλέπει το κράτος του Βατικανού για την εκλογή του Πάπα. Πράγματι, στο Βατικανό, οι καρδινάλιοι κλειδώνονται στην αίθουσα συνεδριάσεων και απαγορεύεται να εξέλθουν μέχρι να βγει ο περίφημος «άσπρος καπνός» από την καμινάδα, όσες ψηφοφορίες και να χρειαστεί να γίνουν.
Τέτοια διαδικασία βέβαια δεν προβλέπεται από το ελληνικό Σύνταγμα. Αντιθέτως, αυτό προβλέπει αυστηρά τρεις ψηφοφορίες και ορίζει ξεκάθαρα τι πρέπει, συνταγματικά, να γίνει σε περίπτωση που δεν εκλεγεί κανείς. Συγκεκριμένα προβλέπει ότι διαλύεται η Βουλή και καλείται ο λαός να εκλέξει νέα Βουλή, η οποία προχωράει σε εκλογή Προέδρου με απλή αναλογική. Πιο ξεκάθαρο δεν γίνεται!
Μπορεί να μας αρέσει ή να μην μας αρέσει το Σύνταγμα. Αλλά είναι ξεκάθαρο ότι η συνταγματική ομαλότητα προβλέπει την περίπτωση μη εκλογής Προέδρου ως ομαλή περίπτωση και ορίζει πολύ συγκεκριμένα τη συνταγματική διαδικασία που πρέπει να ακολουθηθεί. Όσοι μιλούν για εκτροπή της συνταγματικής ομαλότητας, συνειδητά ή μη, δεν αντιλαμβάνονται ότι οι ίδιοι γίνονται παράγοντες ανωμαλίας.
* O Οδυσσέας Βουδούρης είναι βουλευτής Β' Αθήνας, Κοινωνία Πρώτα
