Το κρίσιμο στοιχείο δεν είναι αν οι 58 είναι διακεκριμένες προσωπικότητες, αν έχουν προσφέρει ή αν μπορούν να προσφέρουν στη χώρα, αν ο πολιτικός τους λόγος ήταν και είναι συνεπής. Το κρίσιμο είναι ότι θυμίζουν τα παλιά, ξαναζωντανεύουν τους παλιούς, ανακυκλώνουν το πολιτικό σύστημα της κρίσης.
Ίσως θα ήταν περισσότερο πολιτικά ελκυστικό αν οι εν λόγω δήλωναν ότι δεν θα ηγηθούν οι ίδιοι του νέου σχήματος αλλά αποτελούν μία γέφυρα προς το καινούργιο και ταυτόχρονα απέκλειαν την εμπλοκή στο εγχείρημα με οποιαδήποτε ιδιότητα front men των γνωστών ονομάτων (πρώην… και νυν αρχηγών και αρχηγίσκων).
Έχω γράψει πολλές φορές ότι η Κεντροαριστερά έχασε το momentum της Ιστορίας. Ο ρόλος της ήταν – την εποχή που η ΝΔ και το ΠΑΣΟΚ συγκέντρωναν από 40% των ψήφων – να αποτελεί ο τρίτος πόλος το στήριγμα στο (τότε) ΠΑΣΟΚ για Κεντροαριστερή Κυβέρνηση.
Σήμερα που η ΝΔ και το ΠΑΣΟΚ συγκυβερνούν (δημοσκοπικά με 30% μαζί), που το ΠΑΣΟΚ δηλώνει ότι αποτελεί τη βάση του τρίτου πόλου και που ο ΣΥΡΙΖΑ, ένα κόμμα της Αριστεράς, έχει επίσης υψηλό ποσοστό (25-30%), η Κεντροαριστερά μοιάζει να θέλει να διεμβολίσει το ΣΥΡΙΖΑ για να δώσει ζωή στο (σημιτικό) ΠΑΣΟΚ. Αν είναι έτσι τότε λέγεται Κεντροδεξιά και ως τέτοια δεν είναι αποδεκτή.
Όσον αφορά στη δική μας πρόταση, την οποία εγώ ονομάζω ΣΟ.ΔΗ.Α (Σοσιαλιστική Δημοκρατική Αριστερά) αυτή δεν κινείται στην παραπάνω κατεύθυνση αλλά στοχεύει στην ενίσχυση της ΔΗΜΑΡ και του ευρύτερου χώρου ως μελλοντικού εταίρου της Κυβερνώσας Αριστεράς.
Μόνον έτσι θα κλείσει ο κύκλος της Μεταπολίτευσης και των μετα-πολιτευόμενων και θ’ ανοίξει ο νέος κύκλος της μετα-μνημονιακής Ελλάδας.
Ο Καθηγητής Γιάννης Πανούσης είναι Βουλευτής της ΔΗΜΑΡ
