του Θανάση Καρτερού
Η μαγική λέξη ΔΕΝ πρέπει και μπορεί να προστεθεί μετά τα τελευταία γεγονότα στα σύμβολα πατριωτισμού, φιλαλήθειας, αλλά και απαράμιλλης παλληκαριάς των πρωτοπαλλήκαρων της Χρυσής Αυγής. Διότι το ΔΕΝ ήταν το κλειδί με το οποίο, όπως φαίνεται, άνοιξαν όλες τις πόρτες της ανάκρισης οι κατηγορούμενοι για βαρύτατα αδικήματα Κασιδιάρης, Λαγός, Μίχος και Παναγιώταρος. Και από πόρτα σε πόρτα κατάφεραν τελικώς να τους ανοίξει και η Δικαιοσύνη την πόρτα του κελιού και να γίνουν όλοι τους λαγοί - εκτός από τον Λαγό!
Εξηγήθηκαν λοιπόν χρυσαυγίτικα στον ανακριτή: ΔΕΝ είναι εθνικοσοσιαλιστές, είναι εθνικιστές - πράγμα που συνυπογράφει και ο Φαήλος. ΔΕΝ συμπαθούν τα ναζιστικά σύμβολα - από μίσος σ' αυτά ο Κασιδιάρης έχει τατουάζ τον αγκυλωτό, η Ζαρούλια δακτυλιδάκι των SS, ο Παπάς κοσκινάκι και πού να τον κρεμάσει τον Χίτλερ. ΔΕΝ είναι το καταστατικό τους αυτό που έχει ο εισαγγελέας. ΔΕΝ ξέρουν τίποτε για τον φόνο του Φύσσα. ΔΕΝ ξέρουν επίσης τίποτε για οποιαδήποτε πράξη βίας. ΔΕΝ ήταν δικοί τους αυτοί που επιτέθηκαν στα μέλη του ΚΚΕ στο Πέραμα. ΔΕΝ ξέρουν ούτε τον Ρουπακιά. ΔΕΝ συμφωνούν με σπασίματα πάγκων μικροπωλητών!
Με τόσα ΔΕΝ, τι να σου κάνει και η Δικαιοσύνη; Ήταν δυνατόν να μην αποφανθεί ότι ΔΕΝ προφυλακίζονται; Όταν άνθρωποι όπως ο Κασιδιάρης ή ο Παναγιώταρος ορκίζονται ότι μόλις βλέπουν αγκυλωτό παθαίνουν αναφυλαξία ή ότι μόλις αντιληφθούν να συμβαίνει κάτι το βίαιο, να δέρνουν κάποιοι με μαύρες μπλούζες, ας πούμε έναν πεινασμένο μετανάστη, τρέχουν να βοηθήσουν -τον μετανάστη φυσικά, όχι εκείνους που τον δέρνουν-, είναι δυνατόν να μη γίνουν πιστευτοί; Και με την αλήθεια και τη νομιμοφροσύνη κορώνα στο κεφάλι τους, είναι δυνατόν να θεωρηθούν ύποπτοι φυγής;
Αν τα ΔΕΝ και το αδαμάντινο του χαρακτήρος τους συγκίνησαν λοιπόν ευλόγως κάποιες σκληρές δικαστικές καρδιές και αν ΔΕΝ είναι ύποπτοι φυγής, τότε τι έμενε; Ο δεύτερος λόγος για την προφυλάκιση κάποιου - η υποψία ότι θα διαπράξει παράνομες πράξεις, στην περίπτωσή τους βιαιότητες. Ε, και σ' αυτό λοιπόν αποκάλυψαν πόσο μη βίαιοι, αβροί θα λέγαμε, είναι, με τη στάση τους απέναντι στους δημοσιογράφους άμα τη απελευθερώσει τους. Με αποτέλεσμα, μετά απ' όλα αυτά, να επαναβεβαιώνεται η εμπιστοσύνη μας στη Δικαιοσύνη: Ένα τμήμα της τουλάχιστον είναι επαρκώς τυφλό...
Η μαγική λέξη ΔΕΝ πρέπει και μπορεί να προστεθεί μετά τα τελευταία γεγονότα στα σύμβολα πατριωτισμού, φιλαλήθειας, αλλά και απαράμιλλης παλληκαριάς των πρωτοπαλλήκαρων της Χρυσής Αυγής. Διότι το ΔΕΝ ήταν το κλειδί με το οποίο, όπως φαίνεται, άνοιξαν όλες τις πόρτες της ανάκρισης οι κατηγορούμενοι για βαρύτατα αδικήματα Κασιδιάρης, Λαγός, Μίχος και Παναγιώταρος. Και από πόρτα σε πόρτα κατάφεραν τελικώς να τους ανοίξει και η Δικαιοσύνη την πόρτα του κελιού και να γίνουν όλοι τους λαγοί - εκτός από τον Λαγό!
Εξηγήθηκαν λοιπόν χρυσαυγίτικα στον ανακριτή: ΔΕΝ είναι εθνικοσοσιαλιστές, είναι εθνικιστές - πράγμα που συνυπογράφει και ο Φαήλος. ΔΕΝ συμπαθούν τα ναζιστικά σύμβολα - από μίσος σ' αυτά ο Κασιδιάρης έχει τατουάζ τον αγκυλωτό, η Ζαρούλια δακτυλιδάκι των SS, ο Παπάς κοσκινάκι και πού να τον κρεμάσει τον Χίτλερ. ΔΕΝ είναι το καταστατικό τους αυτό που έχει ο εισαγγελέας. ΔΕΝ ξέρουν τίποτε για τον φόνο του Φύσσα. ΔΕΝ ξέρουν επίσης τίποτε για οποιαδήποτε πράξη βίας. ΔΕΝ ήταν δικοί τους αυτοί που επιτέθηκαν στα μέλη του ΚΚΕ στο Πέραμα. ΔΕΝ ξέρουν ούτε τον Ρουπακιά. ΔΕΝ συμφωνούν με σπασίματα πάγκων μικροπωλητών!
Με τόσα ΔΕΝ, τι να σου κάνει και η Δικαιοσύνη; Ήταν δυνατόν να μην αποφανθεί ότι ΔΕΝ προφυλακίζονται; Όταν άνθρωποι όπως ο Κασιδιάρης ή ο Παναγιώταρος ορκίζονται ότι μόλις βλέπουν αγκυλωτό παθαίνουν αναφυλαξία ή ότι μόλις αντιληφθούν να συμβαίνει κάτι το βίαιο, να δέρνουν κάποιοι με μαύρες μπλούζες, ας πούμε έναν πεινασμένο μετανάστη, τρέχουν να βοηθήσουν -τον μετανάστη φυσικά, όχι εκείνους που τον δέρνουν-, είναι δυνατόν να μη γίνουν πιστευτοί; Και με την αλήθεια και τη νομιμοφροσύνη κορώνα στο κεφάλι τους, είναι δυνατόν να θεωρηθούν ύποπτοι φυγής;
Αν τα ΔΕΝ και το αδαμάντινο του χαρακτήρος τους συγκίνησαν λοιπόν ευλόγως κάποιες σκληρές δικαστικές καρδιές και αν ΔΕΝ είναι ύποπτοι φυγής, τότε τι έμενε; Ο δεύτερος λόγος για την προφυλάκιση κάποιου - η υποψία ότι θα διαπράξει παράνομες πράξεις, στην περίπτωσή τους βιαιότητες. Ε, και σ' αυτό λοιπόν αποκάλυψαν πόσο μη βίαιοι, αβροί θα λέγαμε, είναι, με τη στάση τους απέναντι στους δημοσιογράφους άμα τη απελευθερώσει τους. Με αποτέλεσμα, μετά απ' όλα αυτά, να επαναβεβαιώνεται η εμπιστοσύνη μας στη Δικαιοσύνη: Ένα τμήμα της τουλάχιστον είναι επαρκώς τυφλό...