του Δημήτρη Χρήστου
Το πολιτικό κενό που θεωρητικά υπάρχει ανάμεσα στο
καρτέλ Ν.Δ. - ΠΑΣΟΚ και τον ΣΥΡΙΖΑ ανέλαβαν να καλύψουν με το κείμενό
τους οι 58 προσωπικότητες από τον χώρο της πολιτικής, της τέχνης αλλά
και από τον ακαδημαϊκό χώρο. Η κίνηση αυτή, όπως διευκρινίζουν στο
κείμενο που έδωσαν στη δημοσιότητα, αποσκοπεί σε κοινή κάθοδο των
δυνάμεων της Κεντροαριστεράς στις ευρωεκλογές κάτω από την ομπρέλα του
Ευρωπαϊκού Σοσιαλιστικού Κόμματος. Στο ερώτημα "γιατί τώρα",
διευκρινίζουν ότι: "Υπάρχουν στιγμές στην πορεία ενός έθνους που οι
ιστορικές πολιτικές παρατάξεις είναι υποχρεωμένες να επαναθεμελιωθούν,
να ορίσουν ξανά την παρουσία τους στην πολιτική ζωή του τόπου. Αλλιώς
παρακμάζουν και εξαφανίζονται".
ΚΑΙ ΚΑΘΩΣ η παρακμή έχει αρχίσει εδώ και καιρό για το ΠΑΣΟΚ και τη ΔΗΜ.ΑΡ. όπου και απευθύνονται, αυτή η κίνηση θεωρείται ως ύστατη προσπάθεια ανακοπής της ανερχόμενης Αριστεράς όπως αυτή εκφράζεται και επεκτείνεται από τον ΣΥΡΙΖΑ. Το λένε ξεκάθαρα: Όρος για την εκπλήρωση της πρότασης είναι η σύγκλιση και η συνεργασία όλων εκείνων των συλλογικών μορφών και των πολιτών που δεν αναγνωρίζονται ούτε στη Δεξιά, ούτε στη νεοκομμουνιστική-εθνολαϊκιστική Αριστερά! Εκτιμούν μάλιστα πως εποχή των Μνημονίων φαίνεται να φτάνει στο τέλος της!
ΠΑΡΟΥΣΙΑΖΟΝΤΑΙ και αισιόδοξοι, αναφέροντας ότι: "Μετά από μια καταστροφή, η Ελλάδα ξανααποκτά τη δυνατότητα και τα μέσα να σχεδιάσει το μέλλον της. Να ορίσει ρεαλιστικά τη μελλοντική θέση που θέλει να καταλάβει στον παγκόσμιο ανταγωνισμό και να κινηθεί δυναμικά για να την κατακτήσει. Η Εθνική Ανασυγκρότηση είναι το ζητούμενο της νέας φάσης στην οποία έχουμε ήδη μπει. Και είναι ένα πρόβλημα πολιτικό, παραγωγικό και πολιτισμικό".
ΕΡΙΞΑ μια ματιά στις 58 υπογραφές. Σχεδόν στο σύνολό τους οι υπογράφοντες, από όπου κι αν κατάγονται, ήταν οπαδοί του Σημιτικού εκσυγχρονισμού. Δηλαδή της πλέον καταστροφικής περιόδου οικονομικά, πολιτικά, ηθικά για τη χώρα πριν τα Μνημόνια. Υποστηρικτές και της κυβέρνησης Παπαδήμου οι περισσότεροι... δραπετεύουν από τις συνέπειες που είχαν τα Μνημόνια στην ελληνική κοινωνία και κρύβονται πίσω από το δάχτυλό τους, σε ό,τι αφορά την αποκαλυφθείσα από όλους τους διεθνείς οργανισμούς εκτίμηση και τις επίσημες τοποθετήσεις των Γερμανών ηγεμόνων πως το Μνημόνιο δεν έγινε για να σωθεί η Ελλάδα, αλλά το ευρωπαϊκό τραπεζικό σύστημα. Υποτιμούν σε βαθμό εγκληματικής αφέλειας τις δυνάμεις που κινούν τα νήματα και δεν έχουν σκοπό να αφήσουν αυτή τη χώρα να αποφασίσει μόνη της για το μέλλον της.
ΚΑΝΟΥΝ πως δεν βλέπουν (παρά τη μόρφωσή τους) τη στρατηγική επιλογή των δανειστών που δεν χρειάζονται εθνική παιδεία, ερευνητικά κέντρα, σύστημα υγείας και εγχώριες παραγωγικές μονάδες υψηλής προστιθέμενης αξίας. Κάνουν πως δεν βλέπουν τον καλπάζοντα σκοταδισμό που απειλεί όλη την Ευρώπη. Κάνουν πως δεν βλέπουν τα σχέδια αφελληνισμού με την αρπαγή των εθνικών περιουσιακών στοιχείων και τη δραματική μείωση του πληθυσμού της χώρας.
ΔΕΝ διαφωνώ με τις προθέσεις τους, έτσι όπως γενικά τις διατυπώνουν. Πλην όμως, επειδή η ιστορική εμπειρία από πρωτοβουλίες δειπνοσοφιστών είναι πλούσια σε λόγια, αλλά πάμφτωχη σε έργα, φοβάμαι ότι έχουν μεσάνυχτα (και αξεπέραστες δεσμεύσεις) για το πώς γίνεται αυτό που λένε ότι χρειάζεται η χώρα. Πώς γίνεται, για παράδειγμα, να δημιουργούμε 100.000 θέσεις εργασίας τον χρόνο επί 10 συνεχή έτη; Προσωπικά με προσβάλλει βαρύτατα ο χαρακτηρισμός νεοκομμουνιστής και εθνολαϊκιστής που αποδίδουν ισοπεδωτικά στον ΣΥΡΙΖΑ. Προσβάλλει όσους έχουν μπει στον πόλεμο από την αρχή του για να μην υποδουλωθεί η πατρίδα μας, εργαζόμενοι σκληρά για νέες ιδέες και συγκεκριμένα προγράμματα εθνικής ανάπτυξης. Είναι ανήθικο να σνομπάρονται εκείνοι που αγωνίζονται και προέβλεψαν σωστά αυτό που έγινε, ενώ αυτοί, ακόμα και σήμερα, δεν τολμούν να κάνουν αυτοκριτική για το αποτέλεσμα και τις στοχεύσεις των Μνημονίων.
ΕΡΧΟΝΤΑΙ λοιπόν με μεγάλη καθυστέρηση να προλάβουν τις εξελίξεις. Έχοντας καταφύγει στην ασφάλεια της ουδετερότητας του "Καΐρου", περιμένουν από τις μεγάλες δυνάμεις να στηρίξουν την πρωτοβουλία τους ως εναλλακτική λύση μετά την παταγώδη αποτυχία των Σαμαρά - Βενιζέλου. Πάντως, αν όσα περί εθνικής ανάπτυξης αναφέρουν τα πιστεύουν, ας κοπιάσουν να βοηθήσουν. Τους περιμένουμε.
Το πολιτικό κενό που θεωρητικά υπάρχει ανάμεσα στο
καρτέλ Ν.Δ. - ΠΑΣΟΚ και τον ΣΥΡΙΖΑ ανέλαβαν να καλύψουν με το κείμενό
τους οι 58 προσωπικότητες από τον χώρο της πολιτικής, της τέχνης αλλά
και από τον ακαδημαϊκό χώρο. Η κίνηση αυτή, όπως διευκρινίζουν στο
κείμενο που έδωσαν στη δημοσιότητα, αποσκοπεί σε κοινή κάθοδο των
δυνάμεων της Κεντροαριστεράς στις ευρωεκλογές κάτω από την ομπρέλα του
Ευρωπαϊκού Σοσιαλιστικού Κόμματος. Στο ερώτημα "γιατί τώρα",
διευκρινίζουν ότι: "Υπάρχουν στιγμές στην πορεία ενός έθνους που οι
ιστορικές πολιτικές παρατάξεις είναι υποχρεωμένες να επαναθεμελιωθούν,
να ορίσουν ξανά την παρουσία τους στην πολιτική ζωή του τόπου. Αλλιώς
παρακμάζουν και εξαφανίζονται".ΚΑΙ ΚΑΘΩΣ η παρακμή έχει αρχίσει εδώ και καιρό για το ΠΑΣΟΚ και τη ΔΗΜ.ΑΡ. όπου και απευθύνονται, αυτή η κίνηση θεωρείται ως ύστατη προσπάθεια ανακοπής της ανερχόμενης Αριστεράς όπως αυτή εκφράζεται και επεκτείνεται από τον ΣΥΡΙΖΑ. Το λένε ξεκάθαρα: Όρος για την εκπλήρωση της πρότασης είναι η σύγκλιση και η συνεργασία όλων εκείνων των συλλογικών μορφών και των πολιτών που δεν αναγνωρίζονται ούτε στη Δεξιά, ούτε στη νεοκομμουνιστική-εθνολαϊκιστική Αριστερά! Εκτιμούν μάλιστα πως εποχή των Μνημονίων φαίνεται να φτάνει στο τέλος της!
ΠΑΡΟΥΣΙΑΖΟΝΤΑΙ και αισιόδοξοι, αναφέροντας ότι: "Μετά από μια καταστροφή, η Ελλάδα ξανααποκτά τη δυνατότητα και τα μέσα να σχεδιάσει το μέλλον της. Να ορίσει ρεαλιστικά τη μελλοντική θέση που θέλει να καταλάβει στον παγκόσμιο ανταγωνισμό και να κινηθεί δυναμικά για να την κατακτήσει. Η Εθνική Ανασυγκρότηση είναι το ζητούμενο της νέας φάσης στην οποία έχουμε ήδη μπει. Και είναι ένα πρόβλημα πολιτικό, παραγωγικό και πολιτισμικό".
ΕΡΙΞΑ μια ματιά στις 58 υπογραφές. Σχεδόν στο σύνολό τους οι υπογράφοντες, από όπου κι αν κατάγονται, ήταν οπαδοί του Σημιτικού εκσυγχρονισμού. Δηλαδή της πλέον καταστροφικής περιόδου οικονομικά, πολιτικά, ηθικά για τη χώρα πριν τα Μνημόνια. Υποστηρικτές και της κυβέρνησης Παπαδήμου οι περισσότεροι... δραπετεύουν από τις συνέπειες που είχαν τα Μνημόνια στην ελληνική κοινωνία και κρύβονται πίσω από το δάχτυλό τους, σε ό,τι αφορά την αποκαλυφθείσα από όλους τους διεθνείς οργανισμούς εκτίμηση και τις επίσημες τοποθετήσεις των Γερμανών ηγεμόνων πως το Μνημόνιο δεν έγινε για να σωθεί η Ελλάδα, αλλά το ευρωπαϊκό τραπεζικό σύστημα. Υποτιμούν σε βαθμό εγκληματικής αφέλειας τις δυνάμεις που κινούν τα νήματα και δεν έχουν σκοπό να αφήσουν αυτή τη χώρα να αποφασίσει μόνη της για το μέλλον της.
ΚΑΝΟΥΝ πως δεν βλέπουν (παρά τη μόρφωσή τους) τη στρατηγική επιλογή των δανειστών που δεν χρειάζονται εθνική παιδεία, ερευνητικά κέντρα, σύστημα υγείας και εγχώριες παραγωγικές μονάδες υψηλής προστιθέμενης αξίας. Κάνουν πως δεν βλέπουν τον καλπάζοντα σκοταδισμό που απειλεί όλη την Ευρώπη. Κάνουν πως δεν βλέπουν τα σχέδια αφελληνισμού με την αρπαγή των εθνικών περιουσιακών στοιχείων και τη δραματική μείωση του πληθυσμού της χώρας.
ΔΕΝ διαφωνώ με τις προθέσεις τους, έτσι όπως γενικά τις διατυπώνουν. Πλην όμως, επειδή η ιστορική εμπειρία από πρωτοβουλίες δειπνοσοφιστών είναι πλούσια σε λόγια, αλλά πάμφτωχη σε έργα, φοβάμαι ότι έχουν μεσάνυχτα (και αξεπέραστες δεσμεύσεις) για το πώς γίνεται αυτό που λένε ότι χρειάζεται η χώρα. Πώς γίνεται, για παράδειγμα, να δημιουργούμε 100.000 θέσεις εργασίας τον χρόνο επί 10 συνεχή έτη; Προσωπικά με προσβάλλει βαρύτατα ο χαρακτηρισμός νεοκομμουνιστής και εθνολαϊκιστής που αποδίδουν ισοπεδωτικά στον ΣΥΡΙΖΑ. Προσβάλλει όσους έχουν μπει στον πόλεμο από την αρχή του για να μην υποδουλωθεί η πατρίδα μας, εργαζόμενοι σκληρά για νέες ιδέες και συγκεκριμένα προγράμματα εθνικής ανάπτυξης. Είναι ανήθικο να σνομπάρονται εκείνοι που αγωνίζονται και προέβλεψαν σωστά αυτό που έγινε, ενώ αυτοί, ακόμα και σήμερα, δεν τολμούν να κάνουν αυτοκριτική για το αποτέλεσμα και τις στοχεύσεις των Μνημονίων.
ΕΡΧΟΝΤΑΙ λοιπόν με μεγάλη καθυστέρηση να προλάβουν τις εξελίξεις. Έχοντας καταφύγει στην ασφάλεια της ουδετερότητας του "Καΐρου", περιμένουν από τις μεγάλες δυνάμεις να στηρίξουν την πρωτοβουλία τους ως εναλλακτική λύση μετά την παταγώδη αποτυχία των Σαμαρά - Βενιζέλου. Πάντως, αν όσα περί εθνικής ανάπτυξης αναφέρουν τα πιστεύουν, ας κοπιάσουν να βοηθήσουν. Τους περιμένουμε.
