του Φελνίκου από το Matrix24
Οι βουλευτές επίσης θα πρέπει να βρουν (και νομοθετικούς) τρόπους να τους αποβάλουν από το Κοινοβούλιο. Ας γίνει η αρχή από το Ευρωκοινοβούλιο. Αφού το δικό μας το Σύνταγμα δεν προβλέπει, όπως Συντάγματα άλλων ευρωπαϊκών κρατών, τον αποκλεισμό κόμματος από τις εκλογές, ας το κάνουν οι Βρυξέλλες.
Οι ρατσιστικές και ναζιστικές διακηρύξεις καθώς και η εγκληματική δραστηριότητα της Χρυσής Αυγής συγκρούονται ευθέως με τις αρχές συγκρότησης και τους κανονισμούς λειτουργίας του Ευρωκοινοβουλίου.
Η δήλωση του επικεφαλής των Ευρωπαίων Σοσιαλιστών, Χάνες Σβόμποντα, ανοίγει το δρόμο για να μην τους επιτραπεί να συμμετάσχουν στις ευρωεκλογές. Το προηγούμενο αυτό, εφόσον υπάρξει, ας αξιοποιηθεί και για τα καθ’ ημάς. Να τεθούν αμέσως εκτός νόμου και να τους απαγορευθεί η συμμετοχή στις εθνικές εκλογές.
Εάν αυτό συμβεί, η Χρυσή Αυγή έχει ακόμη οκτώ μήνες ζωής. Μετά οι ασβοί του Μιχαλολιάκου, έτσι θρασύδειλοι που είναι, θα ψάχνουν λαγούμι να κρυφτούν. Εκτός κι αν έχουν πιστέψει, οι αβδηρίτες, ότι είναι πολλοί, και μπορούν να στήσουν αντάρτικο. Όμως χωρίς ασυλία, χρήματα, προπαγάνδα και ανοχή είναι όσοι ήταν και πριν τις εκλογές του 2013 -λιγότεροι και από τους Κεντρώους του Λεβέντη.
Όσοι τους ψηφίζουν δεν είναι παράφρονες, λούμπεν και δολοφόνοι. Είναι απελπισμένοι άνθρωποι, που η κοινωνική περιθωριοποίηση και η οικονομική ανέχεια σε συνδυασμό με την κατάπτωση του πολιτικο-κομματικού συστήματος τους σπρώχνει σε εικαζόμενες τιμωρητικές επιλογές.
Τώρα που η Χρυσή Αυγή έκανε το λάθος να αποκαλύψει το δολοφονικό της πρόσωπο θα δει, σταδιακά, τα «μούσκουλά» της να ξεφουσκώνουν. Είμαι σίγουρος ότι από την επόμενη κιόλας δημοσκοπική μέτρηση τα ποσοστά της θα βαίνουν μειούμενα. Μπορεί πολλοί, μέχρι τώρα, να το διασκέδαζαν με την ηδυπαθή φάτσα του Κασιδιάρη, όμως είναι ελάχιστοι αυτοί που θα ήθελαν να ταυτιστούν με το αποκρουστικό πρόσωπο του δολοφόνου του Κερατσινίου.
Η Δημοκρατία είναι πολίτευμα ανοχής. Μπορεί να προστατεύει και να χρηματοδοτεί τους αρνητές της ακόμη και τους επίδοξους ανατροπείς της. Δεν μπορεί όμως να καλύπτει ή να αφήνει ατιμώρητους τους εγκληματίες και τους δολοφόνους. Εάν το πράττει δεν είναι Δημοκρατία. Και όταν έχουμε κατάλυση της Δημοκρατίας υπάρχει το παλιό 114 άρθρο του Συντάγματος που υποχρεώνει τους πολίτες να την υπερασπιστούν με κάθε μέσον.
Εάν οι, εκ του Συντάγματος και των νόμων, φρουροί της Δημοκρατίας δεν θέλουν ή δεν μπορούν να την προστατεύσουν, η ευθύνη, να την υπερασπιστούμε, πέφτει σε μας. Στους πολίτες. Σε όλους μας.
Και τότε θα δούμε πώς αντιμετωπίζονται οι μελανοχίτωνες δολοφόνοι. Και θα καταλάβουν οι ωχρές σπειροχαίτες της κοινωνίας πόσα απίδια χωράει η σαπιοκοιλιά τους…
Οι βουλευτές επίσης θα πρέπει να βρουν (και νομοθετικούς) τρόπους να τους αποβάλουν από το Κοινοβούλιο. Ας γίνει η αρχή από το Ευρωκοινοβούλιο. Αφού το δικό μας το Σύνταγμα δεν προβλέπει, όπως Συντάγματα άλλων ευρωπαϊκών κρατών, τον αποκλεισμό κόμματος από τις εκλογές, ας το κάνουν οι Βρυξέλλες.
Οι ρατσιστικές και ναζιστικές διακηρύξεις καθώς και η εγκληματική δραστηριότητα της Χρυσής Αυγής συγκρούονται ευθέως με τις αρχές συγκρότησης και τους κανονισμούς λειτουργίας του Ευρωκοινοβουλίου.
Η δήλωση του επικεφαλής των Ευρωπαίων Σοσιαλιστών, Χάνες Σβόμποντα, ανοίγει το δρόμο για να μην τους επιτραπεί να συμμετάσχουν στις ευρωεκλογές. Το προηγούμενο αυτό, εφόσον υπάρξει, ας αξιοποιηθεί και για τα καθ’ ημάς. Να τεθούν αμέσως εκτός νόμου και να τους απαγορευθεί η συμμετοχή στις εθνικές εκλογές.
Εάν αυτό συμβεί, η Χρυσή Αυγή έχει ακόμη οκτώ μήνες ζωής. Μετά οι ασβοί του Μιχαλολιάκου, έτσι θρασύδειλοι που είναι, θα ψάχνουν λαγούμι να κρυφτούν. Εκτός κι αν έχουν πιστέψει, οι αβδηρίτες, ότι είναι πολλοί, και μπορούν να στήσουν αντάρτικο. Όμως χωρίς ασυλία, χρήματα, προπαγάνδα και ανοχή είναι όσοι ήταν και πριν τις εκλογές του 2013 -λιγότεροι και από τους Κεντρώους του Λεβέντη.
Όσοι τους ψηφίζουν δεν είναι παράφρονες, λούμπεν και δολοφόνοι. Είναι απελπισμένοι άνθρωποι, που η κοινωνική περιθωριοποίηση και η οικονομική ανέχεια σε συνδυασμό με την κατάπτωση του πολιτικο-κομματικού συστήματος τους σπρώχνει σε εικαζόμενες τιμωρητικές επιλογές.
Τώρα που η Χρυσή Αυγή έκανε το λάθος να αποκαλύψει το δολοφονικό της πρόσωπο θα δει, σταδιακά, τα «μούσκουλά» της να ξεφουσκώνουν. Είμαι σίγουρος ότι από την επόμενη κιόλας δημοσκοπική μέτρηση τα ποσοστά της θα βαίνουν μειούμενα. Μπορεί πολλοί, μέχρι τώρα, να το διασκέδαζαν με την ηδυπαθή φάτσα του Κασιδιάρη, όμως είναι ελάχιστοι αυτοί που θα ήθελαν να ταυτιστούν με το αποκρουστικό πρόσωπο του δολοφόνου του Κερατσινίου.
Η Δημοκρατία είναι πολίτευμα ανοχής. Μπορεί να προστατεύει και να χρηματοδοτεί τους αρνητές της ακόμη και τους επίδοξους ανατροπείς της. Δεν μπορεί όμως να καλύπτει ή να αφήνει ατιμώρητους τους εγκληματίες και τους δολοφόνους. Εάν το πράττει δεν είναι Δημοκρατία. Και όταν έχουμε κατάλυση της Δημοκρατίας υπάρχει το παλιό 114 άρθρο του Συντάγματος που υποχρεώνει τους πολίτες να την υπερασπιστούν με κάθε μέσον.
Εάν οι, εκ του Συντάγματος και των νόμων, φρουροί της Δημοκρατίας δεν θέλουν ή δεν μπορούν να την προστατεύσουν, η ευθύνη, να την υπερασπιστούμε, πέφτει σε μας. Στους πολίτες. Σε όλους μας.
Και τότε θα δούμε πώς αντιμετωπίζονται οι μελανοχίτωνες δολοφόνοι. Και θα καταλάβουν οι ωχρές σπειροχαίτες της κοινωνίας πόσα απίδια χωράει η σαπιοκοιλιά τους…
